مقایسه اثربخشی درمان ارتقای کیفیت زندگی و درمان هیجان مدار بر انعطاف پذیری کنشی و نشاط افراد مبتلا به سوگ ناشی از کووید ۱۹

مقدمه: کیفیت زندگی افرادی که سوگ را در بحران کرونا تجربه کردهاند، قابل توجه است؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان ارتقای کیفیت زندگی و درمان هیجان مدار بر انعطاف پذیری کنشی و نشاط افراد مبتلا به سوگ ناشی از کووید ۱۹ انجام شد. مواد و روش­ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون–پسآزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. در سال ۱۴۰۰، تعداد ۳۰ نفر مبتلا به سوگ با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه درمان ارتقای کیفیت زندگی، درمان هیجانمدار و گروه کنترل قرار گرفتند. دادهها با پرسش نامه انعطاف پذیری کنشی و شادکامی آکسفورد جمعآوری گردید. گروه آزمایش اول درمان هیجانمدار (لزلی گرینبرگ، ۲۰۱۲) و گروه آزمایش دوم درمان ارتقای کیفیت زندگی (فریش، ۲۰۰۶)، هرکدام ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای را دریافت کردند. تحلیل دادهها با آزمون تحلیل کوواریانس با نرم افزار SPSS vol.۲۷، انجام شد. یافته ­های پژوهش: نتایج نشان داد، هر دو درمان هیجانمدار و درمان ارتقای کیفیت زندگی بر انعطاف پذیری کنشی و نشاط تاثیر مثبتی داشته است ولی اثربخشی درمان ارتقای کیفیت زندگی بر نشاط افراد مبتلا به سوگ بیشتر بوده است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی هر دو درمان بر انعطاف پذیری کنشی و اثربخشی درمان ارتقای کیفیت زندگی بر نشاط افراد مبتلا به سوگ، روان درمانگران میتوانند از هر دو درمان برای ارتقای کیفیت زندگی و نشاط افراد دارای تجربه سوگ بهره ببرند.

Keywords:

Action flexibility , Emotion-focused therapy , Quality of life improvement therapy , Vitality , درمان ارتقای کیفیت زندگی , درمان هیجانمدار , انعطاف پذیری کنشی , نشاط