تعیین میسان تاثیر آموزش مجازی بر خود نظم بخشی دانش آموزان دوره دوم ابتذایی شهر نجف آباد در دوران کرونا

با شیوع بیماری ویروس کرونا و تغییر شیوه ارائه آموزش از حضوری به مجازی خود نظم بخشی دانشآموزان به منظور ایجاد انگیزه و جهت دهی به یادگیری مورد توجه قرار گرفت.پژوهش حاضر ازنظر هدفکاربردی و ازنظر فنون نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است.این پژوهش با هدفتعیین میزان تاثیر آموزش مجازی بر خود نظم بخشی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر نجف آباد در دورانکرونا صورت پذیرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر نجف آباد در سالتحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تعداد۵۸۵ نفر و نمونه آماری تحقیق شامل ۰ نفر از دانش آموزان مدارس دخترانه وپسرانه سما در پایه های چهارم. پنجم وششم است که به طور تصادفی در دوگروه گواه و آزمایش به تعداد ۲۰نفر گمارده شدند. به منظور آزمون فرضیات تحقیق از پرسشنامه خودنظم بخشی تحصیلی کانل و ریان(۱۹۸۷)استفاده شد.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آماری توصیفی(فراوانی و درصد فراوانی. میانگین انحرافمعیار) برای توصیف جمعیت شناختی و متغیرهای پژوهش و جهت بررسی رابطه بین متغیرها از آزمون تحلیلکواریانس بهره برداری شد. نتایج چنین نشان داده که میانگین نمرات خودنظم بخشی پس از آموزش مجازی درگروه آزمایش افزایش معنادار بوده واثرگذاری آموزش مجازی بر خودنظم بخشی و مولفه های (تنظیم بیرونی،تنظیم درون فکنی شده تنظیم مشخص شده و انگیزش ذاتی) با احتمال ۹۵ درصد تایید شد. با توجه به ورودآموزش مجازی به عرصه آموزش به عنوان پدیده ای نو در دوران کرونا، خصوصا در مقاطع ابتدایی، نقشمعلمان به عنوان عاملی فعال از طریق تعبین معیارهای ارزیابی .تقویت و بازخورد بهنگام ساده نمودن بکارگیریاین فناوری و همگن سازی آن با نیازها و توانایی دانش آموزان این مقطع کاربردی به نظر می رسد.

Keywords:

آموزش مجازی , خود نظم بخشی , دانش آموزان , کرونا