حفاظت و مرمت باروی قدیم ری (محدوده چشمه علی)

بی تردید ری یکی از قطب های مهم باستان شناسی در تاریخ، فرهنگ و تمدن سرزمین ایراناست. اگر مناطقی مانند فارس، خوزستان، اصفهان و خراسان را محورهای مهم میراث فرهنگی ایران بدانیم، «ری» با داشتن پیشینه ی تاریخی بسیار کهن و انبوهی از آثار باارزش، در کنار آن ها قرار خواهد گرفت. متاسفانه علیرغم مجاورت ری با شهر تهران که بیش از دو قرن از پایتختبودن آن می گذرد و باوجود گذشت بیش از یک قرن از عمر باستان شناسی کشور از توجهی جدیو موثر بی بهره است. ازاین رو انبوه آثار برجای مانده اش روندی رو به نیستی و نابودی طی می کند.محوطه ها و بناهای مهمی مانند قلعه گبری، دژ رشکان، برج خاموشان، برج طغرل، تپه باستانیچشمه علی و محوطه ی قبرستان زیرین و زبرین شهرری از نمونه های برجسته ده ها اثری هستندکه براثر این بی توجهی در سکوتی خاموش و مرگبار، محکوم به تخریب و نیست یاند و هرلحظهحیات تاریخی شان در پس رویدادی طبیعی یا طمع انسانی کوتاه و کوتاه تر می شود. در این میانباروی قدیم ری با طولی بیش از ۴۵۳ متر برفراز صخره های طبیعی چشمه علی، با سرنوشتیمشابه، در حال تخریب و ویرانی کامل بود. در دوماهه آخر سال ۷۹ بیش از سه بار گزارش مامورحفاظت آثار باستانی منطقه در خصوص باروی قدیم ری به اداره کل میراث فرهنگی استانتهران رسید که هر بار از فروریختن عن قریب آن و بروز خطرات احتمالی برای عابرین و بچه هایبازیگوش اطراف دیوار خبرمی داد. برای جلوگیری از بروز این فاجعه احتمالی بود که مقدمات برنامه حفاظت و مرمت باروی قدیم ری در دستور کار اداره کل میراث فرهنگی استان تهران قرارگرفت.