مدیریت و رهبری در ورزش

موضوع مدیریت و رهبری در ورزش امروزه از مباحث عمده در رقابتهای ورزشی و فعالیتهای جسمانی در سطح جهان به شمار می رود و در این مورد هر یک از بخشها و نیروهای انسانی سازمانها ورزشی از اهمیت خاصی برخوردار است و گردانندگان ورزش جهان به این نکته توجه خاصی دارند . سبک رهبری بین مربیان ورزشی یکی از مهمترین موضوعاتی است که می تواند سبب رشد وتعالی تیم های ورزشی باشد از آنجا که مربی یک تیم ورزشی مسئول رسیدن تیم به اهداف و برنامه هایش می باشد لذا شناخت سبک رهبری برای چگونگی تاثیر گذاری بر ورزشکاران تیمش موثر خواهد بود؛ و ما را در شناخت آنچه هست در مقایسه با آنچه باید باشد راهنمایی می کند. هارولد کونتز و سیریل اودانل ۱ تاثیر گذاری بر افراد جهت تعقیب اهداف مشترک را رهبری نامیده اند (بیان، ۱۳۷۲ ). در روانشناسی توان و قدرت فرد برای نفوذ در رفتار اعضای یک گروه یا سازمان، تعیین هدف های گروه،ارائه طربق برای تحقق هدف ها و خلق پاره ای از هنجارهای اجتماعی در گروه را برای رهبری قلمداد کرده اند (گروه نویسندگان، ۱۳۸۰ ). واژه رهبری با پیدایش انسان همراه بوده است و با تحول انسان ها دگرگونی هایی به همراه داشته است لیکن عامل نفوذ و تاثیر همواره با آن آمیخته بوده است. شیوه ای که مدیریت بر پایه آن رفتار می کند و بگونه گروهی وقت خود را برای رسیدن به هدف های سازمان صرف می کند،سبک رهبری نامیده شده است (کونتز وهمکاران، ۱۳۷۲ ).تمامی سبک های مدیریت در دو سبک انسانگرایی و وظیفه گرایی قرار می گیرند. در سبک انسانگرایی به نیازها و مسایل انسانی از طریق برقراری روابط مناسب با زیر دستان و رسیدن به اهداف فردی یا سازمانی با توجه به ابعاد انسانی و در سبک وظیفه گرایی به اهداف سازمان و بالاترین تولید از طریق اعمال قوانین،مقررات و ساختار رسمی سازمان تکیه می شود(فهیم نیا، ۱۳۸۶ ).در تیم های ورزشی نوع سبک رهبری مربیان میتواند نقش مهم و اساسی در کسب موفقیت تیم داشته باشد. در برخی تیم های ورزشی بهترین سبک رهبری،سبک وظیفه گرایی می باشد و در برخی تیم های دیگر نه تنها مربیان با اتخاذ این سبک به نتیجه مطلوب نمی رسند؛چه بسا تیم از هم متلاشی شود.

Keywords:

رهبری , سبک رهبری مربی ورزش/ , نظریه های رفتار رهبری , , مربیان تیم های ورزشی , رهبری و خصوصیات شخصی مربی ورزشی