تاثیر ۲ ماه تمرین هوازی بر ریسک فاکتورهای قلبی عروقی ، نیمرخ لیپیدها و توان هوازی در بیماران دیابتی

زمینه و هدف: هدف تحقیق، مطالعه تاثیر ۲ ماه تمرین هوازی بر ریسک فاکتورهای قلبی عروقی و نیمرخ لیپیدها و برخی شاخص های خون و توان هوازی در بیماران دیابتی بود. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد ۲۲ بیمار دیابتی بصورت تصادفی به دو گروه تمرین ( ۱۲ نفر) و کنترل ( ۱۰ نفر) تقسیم شدند. میانگین سنی بیماران ۱۰۶۸ / ۵۳ سال، وزن ۲۳ ۶۸ / ۷۷ کیلوگرم، قد ۱۸۶۳ / ۱۶۹ سانتیمتر و قندخون ناشتا ۱ ۱۳ / ۱۶۴ میلی گرم/دسی لیتر و هموگلوبین گلیکوزیله ۲ ۱ / ۷ درصد بود.دوره تمرینی شامل ۲ ماه تمرین هوازی بود، پس از طی دوره تمرینات، شاخص دیابت، شاخص ریسک فاکتور قلبی عروقی و حداکثر اکسیژن مصر فی ۳ به عنوان شاخص توان هوازی با روش اندازه گیری های مکرر مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: بعد از ۲ ماه تمرین میزان قند خون از ۲۳ / ۵۲ ± ۱۶ / ۱۶۶ میلی گرم بر دسی لیتر به ۱۲ / ۴۷ ± ۰۸ / ۱۴۶ درگروه تمرین کاهش یافت ولی معنادار نبود ( ۶۱۰ / ۰ = P )؛هموگلوبین گلیکوزیله گروه تمرین از ۵۵ / ۱ ± ۷۴ / ۷ به ۲۴ / ۱±۲۰ / ۷ کاهش یافت ولی معنادار نبود ( ۷۵۵ / ۰ = P )؛ همچنین میزان کلسترل تام، تری گلیسرید و لیپوپروتئین با چگالی پایین کمی کاهش یافت و میزان لیپوپروتئین با چگالی بالا و توان هوازی ( maxVO۲ ) بیماران نیزکمی افزایش یافت. نتیجه گیری: احتمالا اگر دوره تمرین و یا زمان تمرین در یک جلسه افزایش یابد، مصر ف قند و چربی افزایش می یابد. با انجام فعالیت منظم هوازی حداقل بیشتر از ۴۵ دقیقه و با تاکید بر فعالیت بیشتر در اندام تحتانی و افزایش جریان خون در پاها، به علت حجم عضلات بیشتر و در نتیجه مصرف گلوکز و اسیدچرب بیشتر در ورزش طولانی مدت هوازی، احتمال بهبود وضعیت متابولیکی و کاهش ریسک فاکتورهای قلبی عروقی را در پی خواهد داشت.

Keywords:

تمرین هوازی , توان هوازی , قلب و عروق , دیابت , لیپید , ریسک فاکتور