بررسی فراوانی مسمومیت های گیاهی در نشخوارکنندگان کوچک ارجاعی به کلینیک دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافت در بهار سال ۱۴۰۲

مسمومیت با گیاهان سمی در نشخوارکنندگان کوچک (بز و گوسفند) به عنوان یک مشکل مهم در صنعت دامداری محسوب می شود و شیوع آن به عوامل مختلفی از جمله آب و هوا وابسته است. مسمومیت گیاهی معمولا موجب تلف شدن گوسفند و بز شده که می تواند دامدار را با ضرر اقتصادی زیادی مواجه سازد. شیوع مسمومیت گیاهی در شهر بافت واقع در جنوب غرب استان رمان بالا است و نیازمند بررسی های بیشتر می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی فراوانی مسمومیت های گیاهی در نخشوارنندگان کوچک ارجاعی به کلینیک دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافت در بهار ۱۴۰۲ می باشد. این مطالعه به صورت توصیفی گذشته نگر و با استفاده از اطلاغعات استخراج شده از پرونده های کیس هایی که با تشخیص مسمومیت گیاهی در فصل بهار ۱۴۰۲ به کلینیک دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافت مراجعه کرده بودند انجام شد. تشخیص مسمومیت گیاهی براساس تاریخچه، علائم بالینی و کالبد گشایی صورت گرفت. از میان ۹۲ کیس ارجاعی گوسفند و بز، ۱۲ کیس دارای مسمومیت گیاهی بود (۱۰.۶%) براساس آمار استخراج شده مسمومیت گیاهی در گوسفندان بیشتر از بزها بود و اکثرا در بالغین و جنس ماده رخ داده بود. شیوع مسمومیت گیاهی در فصل بهار به دلیل جوانه زدن گیاهان سمی بیشتر می شود، برای درمان مسمومیت گیاهی پادزهری در دسترس نیست اما در مطالعه از دارو سولفادیمیدین، فلونیکسین و شربت خوراکی سولفادیمیدین، پارافین و سرم قندی نمکی تجویز شد که در درمان برخی موارد موثر واقع شد کنترل و پیشگیری مسمومیت گیاهی نیازمند به کارگیری یک رویکرد بین رشته ای از جمله رشته های دامپزشکی، اپیدمیولوژی، گیاه شناسی و سم شناسی است.

Keywords:

مسمومیت گیاهی , بز , گوسفند , بافت