تاثیر خودکارآمدی و تعهد سازمانی بر عملکرد شغلی معلمان

در نظام آموزش وپرورش معلم به عنوان بازوی اصلی اجرای برنامه های آموزشی نقشی اساسی دارد و معلمان کارآمد تضمین کننده موفقیت نظام آموزشی هستند و در مقابل معلم محدود از نظر نگرش و بینش هرگز قادر نخواهد بود که یک برنامه خوب طراحی شده را به نحو مطلوب اجرا کند، بر این اساس موفقیت یک نظام آموزشی بستگی به عملکرد معلمان دارد. با توجه به سرنوشت ساز بودن موضوع، اهمیت و ضرورت پژوهش حاضر از حیث نظری این گونه است که ضمن شناسایی عوامل موثر در بنابراین می توان دانست که عدم عملکرد شغلی معلمان، مبانی، اصول و قواعد یادگیری و مهارت های آموزش و پرورش، موجب بروز مشکلاتی در فرایند تدریس و یادگیری می شود، ضمنا اجرای چنین طرح هایی، می تواند باعث تقویت دانش روانشناسی، اجتماعی و فرهنگی در داخل کشور شود و گذشته از این در نظام آموزشی استفاده از نتایج تحقیقات، امکان سیاست گذاری، برنامه ریزی و اجرای بخردانه فعالیت های نظام های آموزشی را فراهم می آورد، چرا که توسعه ی پایدار در یک کشور تابعی از سیستم آموزشی آن محسوب می شود و معلم به عنوان یکی از مهم ترین ارکان نظام آموزشی، برای ارتقای استانداردهای آموزشی، نقشی حیاتی دارد. بنابراین بهبود عملکرد شغلی معلمان، به دستاوردهای قابل ملاحظه ای در یادگیری دانش آموزان منجر می شود و از این منظر، ارزیابی توانایی های معلم یک گام مهم در جهت بهبود اثربخشی آموزش، یادگیری و افزایش استانداردهای آموزش می باشد. در این مقاله عملکرد شغلی می توان از طریق بهبود خودکارآمدی و ارتقاء تعهد سازمانی معلمان به بهبود کیفیت تدریس و افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دست یافت و بهره وری سازمان آموزش وپرورش را افزایش داد، ولی در صورت نادیده گرفتن این عوامل نمی توان سازمانی کارآمد داشت و بیشترین آسیب نیز متوجه دانش آموزان که آینده سازان این مرزوبوم هستند می گردد.

Keywords:

عملکرد شغلی , خودکارآمدی , تعهد سازمانی , معلمان , آموزش و پرورش , دانش آموزان