نقش و جایگاه مربیان پرورشی در مدارس

هر سازمانی برای ارضای نیازهای خاصی از جامعه به وجود می آید و تا زمان وجود آن نیاز می تواند به حیات خود ادامه دهد. نیروی انسانی یکی از ارکان اساسی و درون دادهای مهم سازمان ها محسوب شده، نقشی مهم در موفقیت و دستیابی سازمان به اهداف از پیش تعیین شده خود دارد. در گذشته : به دلیل سادگی ساختار کارکردها و نیازهای جوامع تربیت نیروی انسانی کاری چندان دشوار نبود و اغلب از طریق استاد شاگردی برای مشاغل مختلف صورت می گرفت، ولی با تخصصی شدن امور و پیچیده شدن نیازهای اجتماعی از یک سو و تغییرهای سریع دانش و فناوری از سوی دیگر، توسعه اوری از سوی مهارت های افراد شاغل در سازمان ها و روزآمد کردن مهارت های مورد نیاز آنها دیگر به سادگی گذشته میسرنیست. امروزه گزینش تربیت و نگهداری کارکنان یک دل مشغولیهای مدیران تلقی می شود جهانی شده شده افزایش انتظارهای مشتریان و رشد و فناوری بسیار پیشرفته از جمله عواملی است که باعث شده سازمانهای سده بیست و یکم شکلی متفاوت از سازمان های سنتی پیدا کنند. در سازمان های سنتی به طور صرف انرژی کارکنان مدیریت می شد در حالی که در سازمان های سده بیست و یکم به آن نیاز خواهد بود که نیروی فکری وخلاقیت کارکنان هم مدیریت شود تحت این شرایط نه تنها روشهای سلسله مراتب دستوری کنترلی مناسب نخواهند بود بلکه کارکنان باید ابتکار عمل نشان داده برای حل مشکلات به سرعت اقدام کرده، در گروه هایی که به طور کامل خودگردان هستند، نقش ایفا کنند؛ بنابراین لزوم پرورش کارکنانی که دارای توانایی خود مدیریتی باشند باعث شده توانمند سازی نیروی انسانی به عنوان پارادایمی جدید توجه بسیاری ازصاحب نظران را به خود جلب کند .

Keywords:

پرورشی , مربی , راهنمایی , فرد , جامعه