مدلسازی رابطه سن و دستمزد بر بهره وری نیروی انسانی متخصص در شرکت های مهندسی پروژه محور

امروزه تاکید رشد بر سرمایه های انسانی است و اعتلای کیفیت نیروی کار یکی از راه های اساسی افزایش بهره وری است. انسان به عنوان یک محور در توسعه نقش اساسی را در تمام محورهای دیگر بازی می کند. این مولفه کلیدی بهره وری در حوزه شرکتهای مهندسی، که اصلی ترین سرمایه سازمان تلقی می شود، بیشتر حائز اهمیت است. زیرا خروجی فعالیتهای فکری آنها منجر به ایجاد یک خدمت مناسب و خلاقانه برای مشتری می شود. همچنین متوسط سن در ایران رو به افزایش است در حالی است که جمعیت مولد رو به کاهش است.این پژوهش با هدف بررسی رابطه سن و دستمزد بر بهره وری نیروی انسانی متخصص در شرکتهای مهندسی با استفاده از مدل معادلات ساختاری اجرا شد. نتایج نشان داد که میزان ضریب استاندارد اثر سن بر مولفه های بهره وری نیروی انسانی شامل مولفه ورودی ۰.۳۶۷- با میزان تی ۷.۳۴۸، پردازش با ضریب استاندارد ۰.۳۹۶- و میزان تی ۶.۶۴۱ و خروجی با ضریب استاندارد ۰.۱۶۹- و میزان تی ۲.۱۳۸ می باشد. همچنین میزان اثر سن بر سطح دستمزد با ضریب استاندارد ۰.۲۵۶ و میزان تی ۴.۷۶۲ و اثر سن بر متغیر ورودی ۰.۳۶۷- با میزان تی ۷.۳۴۸، بر پردازش با ضریب ۰.۳۹۶- و میزان تی ۶.۶۴۱ و بر خروجی با ضریب ۰.۱۵۳- و میزان تی ۲.۱۳۸ است. بنابراین می توان نتیجه گرفت با افزایش سن و عبور از نیمه عمر کاری و در پی آن افزایش سطح دستمزد، بهره وری منابع انسانی متخصص در فعالیت های عملیاتی کاهش می یابد.

Keywords:

بهره وری نیروی انسانی متخصص , مدلسازی سن و دستمزد بر بهره وری , شرکت های مهندسی پروژه محور , مدل معادلات ساختاری