ارزیابی سیاست های زیست محیطی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس در پرتو نظریه امنیت زیست محیطی، درس هایی برای ایران

با پایان یافتن جنگ سرد و شکل گیری مفاهیمی نوین در نگرش دولت - ملت ها به عرصه روابط بین الملل در یک نگاه ارزیابانه می توان مطرح کرد مسائل زیست محیطی به عنوان یک عنصر ارتقادهنده سیاست خارجی مطرح است، باتوجه به همین امر، محیط زیست در اذهان ملت - دولت ها تبدیل به یک رهیافت عملی باتوجه به آموزه های نظری گردیده است. امروزه بسیاری از منازعات میان دولت ها، ریشه ای مبتنی بر سیاست های زیست محیطی دارد. منطقه خلیج فارس نیز به دلیل داشتن موقعیت راهبردی منحصربه فرد، دچار نگرش های خاص ژئوپلیتیک زیست محیطی گردیده است که در این امر نقش ۶ دولت عضو شورای همکاری خلیج فارس از اهمیت فزاینده ای برخوردار است.حال با ذکر این مقدمه پرسش اصلی این مقاله را می توان ،سیاست های زیست محیطی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس چگونه تبیین می شود؟مطرح کرد.شایان ذکر است روش پژوهش این مقاله به صورت کیفی با رویکرد توصیفی و تحلیلی است که از طریق فیش برداری، اطلاعات در حوزه ی مقالات،کتاب ها و سایت های اینترنتی جمع آوری گردیده است. از آنجا که این پژوهش کاربردی است از دادن فرضیه خودداری می گردد.در پایان می توان ذکر کرد که با تحلیل اطلاعات ، عدم تطابق برنامه های توسعه با سیاست های زیست محیطی، فقدان آینده نگری،بازیگری سیاسی این شورا به عنوان چالش و ارتقاء امنیت زیست محیطی منطقه ای،ثبات در اقتصاد محیط زیست ،عدم استفاده سیاسی از عنصر زیست محیطی به عنوان نمونه هایی  از چالش ها و فرصت ها بیان شود.

Keywords:

خلیج فارس , محیط زیست , ایران , شورای همکاری خلیج فارس , خاورمیانه