رابطه راهبردهای تنظیم هیجان و درماندگی آموخته شده با فرسودگی زناشویی براساس نقش میانجی سبک های دلبستگی در افراد طلاق

در پژوهش حاضر به بررسی رابطه راهبردهای تنظیم هیجان و درماندگی آموخته شده با فرسودگی زناشویی براساس نقش میانجی سبک های دلبستگی در افراد متقاضی طلاق در مراکز مشاوره شهرستان های قائمشهر و ساری پرداخته شده است. برای این منظور و در ابتدا به بررسی رابطه بین راهبردهای تنظیم هیجان و راهبردهای درماندگی آموخته شده با فرسودگی زناشویی پرداخته شد و سپس اثر میانجی سبک های دلسبتگی بر این ارتباط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها در گروه پژوهش های غیرتوصیفی پیمایشی قرار دارد که برای بررسی فرضیه های پژوهش از نرم افزارهای اس پی اس اس و پی ال اس بهره گرفته شد. هم چنین، جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد متفاضی طلاق که در پاییز و زمستان ۱۴۰۲ به مراکز شهرستان های قائمشهر و ساری مراجعه کردند تشکیل می دهند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان ( ۱۹۷۰ ) تعداد افراد مورد نیاز برای یک جامعه ۵۴۵ نفری، ۲۲۵ نفر می باشد؛ بر این اساس پرسشنامه ها میان ۲۸۰ نفر از اعضای نمونه به شیوه نمونه گیری دردسترس توزیع شد که پرسشنامه ۲۷۰ نفر از آن ها قابل تجزیه و تحلیل آماری بود (نرخ بازگشت ۹۶ درصد). علاوه بر این برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های استاندارد شامل پرسشنامه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج ( ۲۰۰۶ )، پرسشنامه درماندگی آموخته شده کوینلس و نیلسون ( ۱۹۸۸ ) و پرسشنامه فرسودگی زناشویی پاینز در سال ( ۱۹۶۶ ) بهره گرفته شد. نتایج به دست آمده در پژوهش حاضر نشان می دهند بین راهبردهای تنظیم هیجان و فرسودگی زناشویی رابطه مستقیم و منفی وجود داشته است و بین راهبردهای درماندگی آموخته شده و فرسودگی زناشویی رابطه مستقیم و مثبت وجود داشته است.همچنین سبک های دلسبتگی نقش میانجی در راهبردهای تنظیم هیجان و فرسودگی زناشویی داشته است و سبک های دلبستگی نقش میانجی در درماندگی آموخته شده و فرسودگی زناشویی داشته است.

Keywords:

راهبردهای تنظیم هیجان , درماندگی آموخته شده , فرسودگی زناشویی , سبک های دلبستگی , افراد متقاضی طلاق