کاربست قاعده فقهی امتناع با سوء اختیار در فرآیند اقناع دینی با تاکید بر قرآن کریم

اقناع، هدف علم ارتباطات و قرآن، شریف ترین گونه ارتباط است. هدف نهایی از اقناع، رسیدن به کنش از راه بینش و گرایش می باشد. شرط اصلی اقناع دینی، در معرض پیام دینی قرار گرفتن مخاطب است. یکی از قواعد مهم فقهی، امتناع از سوء اختیار مکلف می باشد که نافی رفع عقوبت محذوریت های اختیاری در مسیر انجام تکلیف دینی است. پژوهش پیش رو از طریق گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و با روش توصیفی تحلیلی به دنبال پاسخ به این پرسش است که مفهوم و کاربست قاعده «امتناع از سوء اختیار مکلف» در اقناع دینی چیست؟ قاعده امتناع در کلام و اصول فقه و فقه کاربرد دارد و پشتوانه نقلی و عقلی دارد و کاربست آن بسیار گسترده است. در مساله اقناع دینی با تاکید بر قرآن کریم می توان کاربست این قاعده را در دو حوزه فردی و اجتماعی تقسیم بندی نمود که مسائلی همچون انصات می تواند در حوزه فردی مقوم به این قاعده باشد. بر این اساس، دایره انصات از سکوت به استماع، توسعه خواهد یافت.

Keywords:

اقناع , امتناع از سوء اختیار , اقناع دینی , قرآن کریم , قواعد فقهی