بهبود مستمر، الزام تلفیق رشد کمی با توسعه کیفی فرایندها (خوب- بهتر- بهترین)

بهبود مستمر هدف وکمال نهایی است که انسان از پیاده کردن اندیشه و عمل کردن به دنبال آن است و به دنبال رسیدن به تعادل دائمی بین ورودی و خروجی در یک سیستم فاقد نقص می باشد. دستیابی به این هدف به علت عدم شناخت و نداشتن قدرت کنترل و تغییر محیط موضوع موردنظر در وضعیت فعلی امکان پذیر نمی باشد. محدودیت اعمال شده از دو موضوع فوق سبب می گردد که انسان با مدد از فلسفه کیفیت موجود و اطلاعات به دست آمده از تجربه اندوزی گذشته، سعی کند که سیستم های طراحی شده در فرایند بهبود مداوم خود را به سمت بهبود مستمر بصورت تدریجی حرکت دهد. سیستم طراحی شده با استفاده از نگرش فرایندی، سعی در شناخت فراگردهایی دارد که آن را احاطه کرده است و با واژه هایی چون خوش اقبالی یا بداقبالی، در برابر سیستم ظاهر می شود. در این مقاله به دنبال این هستیم که در فرایند بهبود مداوم یا مستمر برای پیشرفت های آتی در آینده با اتکا بر توسعه کیفی نسبت به گذشته و بررسی کمی تغییرات رشدی رو به کمال یا مدد گرفتن از تفکر سیستمی در یک پروسه توامان فرایندی و فراگردی، به ترسیم نقشه توسعه پایدار، دست یابیم.

Keywords:

پیشرفت , رشد , توسعه , بهبود مستمر , بهبود مداوم و توسعه پایدار