کودکان خیابانی مجرم و کودکان کار نیازمند حمایت های قانونی

کودکان نه تنها در ایران، بلکه در بسیاری از کشورهای جهان به دلایل مختلف مجبور به کار می شوند و آمارهای سازمان های حقوق بشر فجایع وضعیت اطفال و نوجوانان را حکایت می کند. فقدان سرپرست، اجبار اجتماعی، اعتیاد والدین، محبوس بودن والدین و سایر علل موجب می شود تا کودکان به کار کردن مجبور گردند. در برخی از مصادیق نیز در دام باندهای تکدی گری گرفتار شده و با جبر روسای گروه های مذکور به کار گمارده می شوند. فرار کودک از خانه نیز به سهولت وی را مستعد جذب باندهای مجرمانه می کند تا در جرایم مختلفی همچون حمل و توزیع مواد مخدر، مسکرات و حتی فسادهای جنسی مورد سوء استفاده قرار گیرند. خطرات عدیده ای نیز این قشر آسیب پذیر را تهدید می کند که بیماری های جسمی و روحی، اعتیاد به مواد مخدر و روان گردان، ایجاد روحیه خشونت و آموختن شیوه های ارتکاب جرایم رایج از جمله آنها می باشد. قوانین موضوعه کشورمان، سعی در حمایت از کودکان و نوجوانان داشته و حتی در قانون کار، وضعیت کار این قشر، مشخص و قانونگذاری شده و قوانین جزایی نیز مجرمان این رده سنی را شناسایی کرده است. قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب سال ۱۳۹۹ نیز از جمله قوانین حمایتی برای این گروه اجتماعی بوده که تا مرحله ی کامل اجرا، سال ها فاصله دارد. جلوگیری از پدیده ی بهره کشی از کودکان کار، تنها با ورود دولت و سازمان های ذیربط قابل کنترل بوده و در صورت انجام وظایف محوله نهادهای ذیربط، قوه قضاییه نیز می تواند با قدرت تمام ورود نموده و مرتکبین جرایم مربوطه را به مجازات برساند.

Keywords:

کودکان کار , کودکان خیابانی , اورژانس اجتماعی , تکدی , باندهای مجرمانه.