نقش مولفه های پریشانی روانشناختی در پیش بینی اختلال کمک اجباری

با توجه به تغییرات محیطی و افزایش روزافزون اعتیادهای رفتاری و اهمیت شناخت این موضوع، هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مولفه های پریشانی روانشناختی در پیش بینی اختلال کمک اجباری می باشد.در این پژوهش که یک مطالعه توصیفی مقطعی است از ۹۹ نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به صورت خودگزارش دهی کتبی از طریق پرسشنامه های کوتاه شده ی پرومیس(SPQ) و مقیاس افسردگی،اضطراب و استرس(DASS-۲۱) اطلاعات کسب شد.نتایج حاکی از آن بود که اختلال کمک های اجباری بر اساس مولفه های پریشانی روان شناختی قابل پیش بینی است (۸۴/۱۴=F؛ ۰/۰۱>p) و این مولفه ها در مجموع توانسته اند ۳۲ درصد از واریانس اختلال کمکهای اجباری را پیش بینی کنند (۰/۳۲=R۲). در ادامه به منظور تعیین سهم هر یک از مولفه های پریشانی روان شناختی در پیش بینی اختلال کمک های اجباری، ضرایب بتا، آزمون T و معناداری این متغیرها محاسبه شد که نتایج آن نشان می دهد استرس با ضریب بتای استاندارد (۰/۴۲) و مقدار t (۲/۶۹) و اضطراب با ضریب بتای استاندارد (۰/۳۲) و مقدار t (۲/۷۶) به ترتیب ۴۲% و ۳۲% از واریانس اختلال کمک های اجباری را به طور مثبت و معنادار پیش بینی می کنند (۰/۰۱>p). با این حال افسردگی نمی تواند اختلال کمک های اجباری را به طور معنادار پیش بینی کند (۰/۰۵