تاثیر میکروسیلیس و نانوسیلیس بر بتن خودمتراکم

سالهای زیادی است که از بتن به عنوان یکی از مصالح ساختمانی مهم (باقابلیت تحمل فشارهای بالا) استفاده می شود و همواره تحقیقات جدیدی برای بالا بردن کیفیت این محصول انجام می گیرد. SCCیکی از روشهای ارتقاء کیفیت اجرا استفاده از بتن بدون نیاز به ویبره یا بتن خود متراکم است که امروزه در برخی از کشورهای جهان رایج شده است . بتن خود متراکم یکی از دستاوردهای نوین فن آوری بتن است که بدون اعمال هیچ گونه انرژی خارجی و تحت اثر وزن خود متراکم گردد. این بتن که مادهای بسیار سیال و روان و مخلوطی همگن است ، بسیاری از مشکلات بتن معمولی نظیر جداشدگی ، آب انداختن ، جذب آب، نفوذپذیری و... را رفع نموده و علاوه بر این بدون نیاز به هیچ لرزاننده (ویبره) داخلی یا ویبره بدنه قالب تحت اثر وزن خود متراکم می شود. همچنین افزودن درصد مناسب از موادی مانند میکروسیلیس و نانوسیلیس به بتن خودمتراکم ، می تواند باعث کاهش زمانگیرش، کاهش ترکهای ناشی ازهیدراتاسیون سیمان، دوام بهتر در مقابل آسیب های سولفاتها و آبهای اسیدی و دست یافتن به مقاومت های نهایی بالا و کاهش عمق نفوذ کلر در بتن همچنین باعث بهبود دوام در برابر یخبندان و کاهش آب انداختن بتن تازه شود. در این پژوهش سعی بر آن است تا بابیان تفصیلی موارد فوق به معرفی هرچه بهتر بتن خودمتراکم و بررسی تاثیر [۱] میکروسیلیس و نانوسیلیس بر آن بپردازیم .

Keywords:

آشنایی با بتن خودمتراکم , نانو سیلیس در بتن خودمتراکم , اثر نانوسیلیس بر دوام در برابر یخبندان , میکرو سیلیس , نانوسیلیس , اثرات کاربرد نانو سلیس در بتن