بررسی آزمایشگاهی مقاومت فشاری مخلوط های بتن خود متراکم با جایگزینی خورده لاستیک به جای ماسه

یکی از مهم ترین خواص بتن ، مقاومت فشاری آن است که نشان دهنده توانایی بتن در تحمل بارهای فشاری بدون خرد شدن یا ترک خوردن است . توزیع نامنظم خورده لاستیک در مخلوط بتن می تواند بر کیفیت و خواص نهایی آن تاثیر منفی بگذارد. هدف از انجام این تحقیق بررسی آزمایشگاهی مقاومت فشاری مخلوط های بتن خود متراکم با جایگزینی خورده لاستیک به جای ماسه می باشد. روش این این تحقیق از طریق انجام آزمایش می باشد و خواص سخت شده بتن خودتراکم در دو حالت بدون حرارت و نمونه های حرارت دیده تحت درجه حرارت های مختلف ۳۰۰ ، ۶۰۰ و ۹۰۰ درجه سانتی گراد بررسی شده است . حرارت دهی نمونه های بتنی با آهنگ یک درجه سانتی گراد در دقیقه انجام شد. طرح اختلاط مورد استفاده در این تحقیق جهت دستیابی به بتن خودتراکم بر طبق دستورالعمل ۲۳۷R-۰۷ ACI بوده است . به منظور بررسی فاکتورهای تاثیرگذار بر خواص سخت شده بتن خودتراکم در نمونه های بتنی درحرارتهای بالا علاوه بر استفاده از مقادیر مختلف خرده لاستیک دو نسبت آب به مواد سیمانی و دو اندازه برای بزرگترین بعد سنگدانه ها مورد استفاده قرار گرفت و تاثیر هر کدام از آن ها در حالت تازه توسط آزمایش های جریان اسلامپ ، قیف V و جعبه L شکل بررسی شد. جهت اندازهگیری مقاومت فشاری بتن سخت شده از نمونه های مکعبی با ابعاد ۱۰×۱۰×۱۰ سانتی متر مطابق با استاندارد B.S ۱۸۸۱:Part ۱۱۶ استفاده گردید. سپس به منظور ارزیابی نمونه های بتنی حاوی خرده لاستیک در سن ۹۰ روزه آزمایش های مقاومت فشاری ، آزمایش اولتراسونیک ، جذب آب وکاهش وزن به روی آن ها انجام شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که افزایش نسبت آب به مواد پودری از ۳۴/۰ به ۳۹/۰ سبب کاهش ۶/۶ درصدی در نتایج مقاومت فشاری شده است . در دمای ۲۰ درجه سانتی گراد افزایش بزرگترین بعد سنگدانه از ۵/۱۲ به ۵/۱۹ میلی متر تغییر معناداری در نتایج این آزمایش حاصل نکرد و تا حدودی (۳/۰ درصد) مقاومت فشاری در مخلوط های مشابه رشد را نشان داد که به نظر می رسد این مورد به دلیل پیوستگی بهتر منحنی دانه بندی در حالتی که بزرگترین بعد سنگدانه ۵/۱۹ میلی متر است می باشد.

Keywords:

بتن خودتراکم , خورده لاستیک , مقاومت فشاری