طراحی معماری پایدار با رویکرد اخلاق و مسئولیت پذیری اجتماعی

تواضع ، صداقت ، درستکاری در ابتدا از نظر بعد فردی و همچنین تعاون و کارگروهی بین معماران و مهندسان ساختمان و توجه به خواسته های کارفرما و نیازهای مطرح شده و استفاده از نظرات آنان در قالب اخلاق اجتماعی و سازمانی از اصول مهم و بنیادی معماری است . در این بین ، اخلاق بندگی ، اخلاص و توجه به رضای خدا و سپس توجه به نیاز های جامعه به نحوی که بیشترین هماهنگی در ساختار شهری ایجاد شود و نیز توجه به محیط زیست و مسئولانه رفتار کردن در انجام هر کاری از جمله طراحی معماری نکته کلیدی است . راه های زیادی برای زندگی مسئولانه به عنوان یک انسان در جامعه و زندگی فردی وجود دارد .یکی از آنها این است که حداقل ردپا و تاثیر را در زندگی از خود به جا بگذاریم . از طرفی با مطرح شدن مفهوم پایداری اجتماعی و در ادامه معماری پایدار ، یک مسئله جدید برای معماران ایجاد شد : تضاد بین ضرورتهای طراحی محیطی که به عنوان پایدار بودن مطرح می شود ، و موارد غیر ضروری هنر که تحت عنوان زیبایی شناسی مطرح می شود ، زیرا یک مسئله بزرگتر را مطرح می کند: اساسا معماری پایدار در جامعه امروز چگونه است ؟ آیا هنر ساخته شده از ضرورت، مفهوم مدرن گرایی با ایجاد کارایی و بهره وری بالا را تداعی می کند ، یا هنر به ضرورت افزوده می شود، یا می تواند هر دو باشد؟ شاید درست باشد که باید بین اخلاق و زیبایی شناسی یکی را انتخاب کرد، اما هر کدام را که انتخاب کند، همیشه در انتهای راه دیگری را وجود دارد که با مفهوم بهینه یابی مطرح می شود. طراحی معماری باید به گونه ای باشد که علاوه بر رعایت ضرورت ها و اصالت طراحی ، زیبایی و هنر ناب را تداعی کند و بعلاوه هدف آن حفظ محیط زیست و توجه به مسئولیت پذیری اجتماعی باشد.

Keywords:

معماری پایدار , مسئولیت اجتماعی , اخلاق , توسعه