بازیابی نقش حیاط مرکزی درمعماری معاصربه عنوان عنصر پدیداری معماری پا یداردراقلیم گرم وخشک تهران

زمینه و هدف تبیین بازیابی نقش حیاط مرکزی در معماری معاصر و ارتباط آن با فضای پیرامونی به عنوان یک عنصر مهم درراستای معماری پایدار هدف این تحقیق است و مشخصا به این پرسش پاسخ داده میشود که فضاهای باز نظیر حیاط مرکزی چه نقشی در همگرایی و هم سویی این معماری بومی با اصول پایداری داشته است؟ روش بررسی روش تحقیق روش توصیفی - تاریخی با مطالعه کیفی است. در یافته های پژوهش ابتدا بررسی می کنیم که اصوا تعریف یک معماری پایدارچیست وچه ویژگیهایی که باید دارا باشد و در ادامه به تبیین نقش حیاط مرکزی در معماری سنتی به عنوان یک عنصر پدیداری در راستای معماری پایدار وتطبیق ویژگیهای آن با اصول معماری پایدار در جهت بازیابی دوباره این عنصر مهم در معماری روز ایران پرداخته می شود. نتیجه گیری نتایج پژوهش نشان می دهد که حیاط مرکزی به عنوان یک عنصر مهم به ویژه در کان شهرها می تواند نقش مهمی را در راستای پیاده سازی اصول یک معماری پایدار به ویژه در کان شهرها ایفا کند و در نتیجه باید به طور جدی بازیابی نقش میانسرا با توجه به رویکردهای جدید در معماری شهرهای بزرگ مد نظر قرار گیرد.