(بررسی فضای مسکونی دوست دار سالمند با رویکرد پایداری اجتماعی )

امروزه توسعه جامعه بشری در ایجاد ارتقای سطح کیفی زندگی انسان تلاش می کند. سالمندان، در جایگاه باسابقه ترین جمعیت انسانی ، با توجه به نیازهای روزافزون آنها در دوره سالمندی ، نیازی ویژه به توسعه انسانی دارند. برای ایجاد زمینه مناسبتر در افزایش کیفیت زندگی سالمندان به درک بهتر از عوامل اثرگذار بر کیفیت زندگی آنها نیازمندیم . تامین نشاط و سرزندگی یکی از دغدغه های اصلی مردم و نظام های مدیریت شهری است زیرا که تمامی کوشش انسان ها در زندگی برای دستیابی به شادابی و نشاط در آینده است . شادابی و سلامت روان در سالمندان یکی از بخش های مهم و سازنده ی کیفیت طراحی فضایی با عنصر های پایداری اجتماعی می باشد. هدف از این پژوهش دستیابی به روند مبانی نظری بر اساس مطالعات کتابخانه ای و رویکرد توصیفی _ تحلیلی و معیار هایی است که باید در طراحی فضاهای مسکونی دوست دار سالمند در نظر گرفته شود تا ضمن فراهم آوردن محیطی مطلوب و متناسب با توانایی های جسمی سالمندان ، پاسخگوی نیاز های روانی آنها باشد. بدین منظور می بایست خصوصیات جسمی و روانی سالمند و عوامل موثر بر بهداشت روانی آنان از جنبه های روان شناختی ، زیست شناختی و جامعه شناختی مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد.ایجاد این مجتمع زیستی با استفاده از آموزه های معماری باعث بهبود وضعیت روحی سالمندان شده و در نتیجه سلامتی بیشتر شده و هزینه های درمانی کاهش می یابد . از اهداف دیگر این پژوهش خلق محیط متناسب معماری و تاثیر فضای تعاملی در مجموعه مسکونی دوست دار سالمند با حس توانمندی و بازگشت به زندگی و شناسایی عوامل تاثیرگذار در پایداری اجتماعی و ارتقاء سرزندگی سالمندان و تحلیل شاخص های لازم جهت فراهم کردن فضاهای مناسب سالمندان است .

Keywords:

فضای مسکونی , سالمندان , سرزندگی , پایداری اجتماعی