(بررسی مجموعه آموزشی و اقامتی کودکان کار با رویکرد پایداری اجتماعی )

باتوجه به اینکه کودکان و جوانان سهم چشمگیری در دنیای امروزی ایفاء می نمایند، به نحوی که رشد و بقای هر جامعه وابسته به تربیت و پرورش صحیح آنان است . همچنین خانواده به عنوان بنیان اجتماعی است که اخلال در آن آسیب های جبران ناپذیری بر پیکر جامعه وارد می کند. در این میان یکی از آسیب های جدی که جوامع در حال توسعه از جمله جامعه ایران را تهدید می کند، گسترش روز افزون کودکان کار است . توجه به قابلیت ها و ویژگی های طراحی محیطی برای آموزش و اقامت آنها در کنار محتوای آموزش و سازوکار سیستم آموزشی موردتوجه بسیاری از صاحب نظران است . زیرا این ویژگی ها نقشی مهم در کیفیت زندگی این افراد و در نتیجه آینده جامعه ایفا می کنند. از طرفی محیط های یادگیری به عنوان فضایی اجتماعی ، نقشی به سزا در برقراری تعاملات پایدار اجتماعی میان کاربران دارد. این تحقیق به لحاظ هدف؛ کاربردی و بر حسب نحوه گردآوری داده ها؛ کیفی و کمی به روش توصیفی بوده است . در مرحله اول بررسی مهم ترین مولفه های اثرگذار بر پایداری اجتماعی در طراحی فضای اقامتی آموزشی برای کودکان کار به روش کتابخانه ای و مشاهدات میدانی ، جمع بندی شده است . سپس به کمک توزیع پرسشنامه و تطابق آن با نیاز مخاطبان و هماهنگی بستر طرح به پالایش اطلاعات در این باره پرداخته شد.در نهایت به روش تحلیل رگرسیون به دسته بندی و ارزش گذاری مهم ترین مولفه های اثرگذار برآن پرداخته شد. نتایج حاصل از مطالعات نظری و آماری صورت گرفته نشان داد مولفه های حس تعلق خاطر، رضایتمندی ، ارتباط، انعطاف پذیری و ارتباط با طبیعت از جمله مولفه های عینی اثرگذار دارای بیشترین تاثیر در طراحی فضای آموزشی ، اقامتی برای کودکان کار است که می تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی با رویکرد پایداری اجتماعی و افزایش مطلوبیت فضایی گردد.

Keywords:

فضای اقامتی , آموزشی , کودکان کار , پایداری اجتماعی , تعاملات اجتماعی