تبیین مولفه های پایداری اجتماعی در طراحی خانه آموزش برای کودکان کار

آنگونه که می دانیم انسان موجودی اجتماعی و نیازمند برقراری ارتباط با دیگران است . به گونه ای که بسیاری از نیازهای وی در اجتماع برآورده می شود. بنابراین رشد و بقاء هر جامعه وابسته به تربیت و پرورش صحیح نسل جوان است که بخش چشمگیری از آن در اجتماع رخ می دهد. در این باره یکی از آسیب های جوامع در حال توسعه از جمله ایران، گسترش روز افزون کودکان کار است . بنابراین توجه به قابلیت ها و ویژگی های طراحی محیطی برای فضای آموزش و اقامت در کنار محتوای مناسب آموزش و پرورش از مقوله های اثرگذار در این رابطه است . زیرا این ویژگی ها نقش مهمی در کیفیت زندگی این افراد و در نتیجه آینده جامعه ایفا می کند. از طرفی محیط های یادگیری به عنوان فضایی تعاملی ، نقش به سزا در برقراری ارتباطات اجتماعی و یادگیری فعال میان کاربران دارد. مطالعات انجام شده در این زمینه ، اهمیت مولفه هایی چون حس تعلق خاطر به مکان، رضایتمندی و امنیت را بر کیفیت این فضاها نشان می دهد. از این رو این تحقیق به لحاظ هدف؛ کاربردی و بر حسب نحوه گردآوری داده ها؛ از نوع پس رویدادی است که به روش توصیفی انجام شده است . بنابراین بررسی مهم ترین مولفه های اثرگذار بر پایداری اجتماعی در طراحی فضای اقامتی آموزشی کودکان کار به روش کتابخانه ای و مشاهدات میدانی مورد جمع بندی قرار گرفت . نتایج حاصل از مطالعات نشان داد مولفه های رضایتمندی و حس تعلق به مکان ناشی آن، قلمروپایی ، سلسله مراتب فضایی ، انعطاف پذیری و امنیت از جمله مولفه های ذهنی ؛ و مبلمان، طراحی نور، رنگ و ارتباط با طبیعت از جمله مولفه های کالبدی اثرگذار دارای بیشترین تاثیر در این رابطه هستند که می توانند منجر به بهبود کیفیت زندگی با رویکرد پایداری اجتماعی و افزایش مطلوبیت فضایی در این فضاها گردند.

Keywords:

فضای آموزشی , پایداری اجتماعی , کودکان کار , مولفه های کالبدی .