روانشناسی محیطی و ارتباط آن با ویژگی های فردی و رفتاری در فضاهای عمومی از منظر معماری

امروزه پژوهش ها در رابطه با مکان، زمینه های مختلف و گستردهای شامل تئوری های تکاملی شناختی کاپلانها تا تجربه زیست و پدیدارشناسی مکان را شامل می شود و بخش عمدهای از این پژوهش ها به روشن کردن انواع ارتباطات موجود میان مردم و مکانها اختصاص پیدا کرده اند. همان گونه که آیزنهاور (۲۰۰۰) مطرح می کند، این پژوهش ها به این نتیجه رسیدهاند که کارکردهای منطقی و ملاحظات اقتصادی برای فهم و آگاهی از ترجیحات عمومی و جهت گیری آنها نسبت به تصمیمات و اقدامات مدیریتی نسبت به مکانها کافی نیستند و باید ملاحظاتی از پیوندهای عاطفی و احساسی نیز در تکمیل آنها مورد توجه قرار بگیرند. بنابراین ضرورت پرداختن به این موضوع که افراد با چه چیزی از مکان ارتباط برقرار می کنند و به آن متصل می شوند، و یا نوع رفتار فرد در آن محیط را تحت تاثیر قرار می دهند وجود دارد و باید به عنوان یک ساختار یکپارچه و بر اساس اصول نظری به آن پرداخته شود بنابراین این پژوهش در چارچوب تعامل فرد با محیط به مرور نظریه های مرتبط با رابطه میان ادراک و رفتار انسان در مکان پرداخته است . با توجه به مطالعات انجامگرفته در این حوزه، و براساس نظریه نظریه پردازانی همچون ونهون۱ (۱۹۹۶)، مارانس ۲ (۲۰۱۵)، ون پول۳ (۱۹۹۷)، مونت گومری ۴ (۲۰۰۵)، جوران۵ (۱۹۸۹)، کراسبی ۶ (۱۹۸۰)، و دبک و جاندا۷ (۲۰۱۵)، جنبه های موثر بر ادراک و ارزیابی از محیط (مکان) به چندین دسته مختلف تقسیم شده اند که با تلفیق این دسته ها، می توان فاکتورهای موثر بر ادراک و ارزیابی فضاها را به سه دسته کلی تقسیم کرد: ۱) جنبه های کالبدی - فضایی ، ۲) جنبه های اجتماعی ، ۳) جنبه های عملکردی .

Keywords:

مکان , نظریه های مکان , تعامل انسان و مکان , ارزیابی محیط , روانشناسی مکان