(بررسی استراتژی های مدیریت حمل و نقل و تقاضا در توسعه شهری)

حمل و نقل یکی از مهمترین بخش های زیربنایی شهرها بوده و از این رو برنامه ریزی مناسب و توسعه شبکه های حمل و نقل پایه اولیه موجودیت و تبیین روابط متقابل فضایی شهرها را ممکن می سازد. ضعف مدیریت و عدم وجود برنامه های یکپارچه ، سبب بروز چالش هایی در بهره برداری از قابلیت های سیستم حمل و نقل شهری شده است . حمل ونقل بخش پویای شهر است که وظیفه دسترسی مطلوب بین کاربری ها و عبور و مرور را بر عهده دارد . تا قرن هجدهم ظرفیت های حمل و نقل بسیار اندک بودند. وجود شبکه های ناکارآمد، به کارگیری فضای خیابان برای مقاصد تجاری و وجود کارکردهای تجاری در بخش مرکزی (۱(CBD، ضعف مدیریت ترافیک ، سکونتگاه های غیررسمی در حاشیه شهر و احداث شهرک ها و شهرهای جدید در حاشیه شهرهای اصلی ، پارادکس حاکم بر جوامع شهری را تشدید کرده است .از این رو به دلیل مشکلات فراروی مدیران شهری ، حدود ۱۵ درصد از کل وام های اختصاصی از سوی بانک جهانی به بخش حمل و نقل اختصاص گردیده که به عنوان یکی از بالاترین منابع بازده اقتصادی و اجتماعی در سرمایه گذاری متصور می شود ، از طرفی انتخاب سیستم مطلوب حمل و نقل شهری هم به اندازه شهر و چگونگی ساختار شهری ناحیه مورد مطالعه بستگی دارد. تحقیق پیش رو سعی بر آن دارد تا ضمن بررسی و تحلیل چالش های فرا روی برنامه ریزی شهری ، به جایگاه حمل و نقل در این مقوله و نقش آن در انتضام فضایی شهر ها بپردازد.

Keywords:

سیستم حمل و نقل تقاضا مبنا , حمل و نقل همگانی , استراتژی های مدیریتی , توسعه شهری