جایگاه رنگ در منظر معماری بومی نمونه موردی اقلیم گرم و خشک ایران

با مطالعه و بررسی قلمرو جغرافیایی و زیست بوم سرزمین پهناور ایران میتوان به نوع شکل پاسخدهی به معماری بومی در ایران پی برد. شاکله اصلی معماری ایرانی بوم آورد بودن و بهره مندی از مصالح بومی خاص آن منطقه است. این مهم موجب مناظر رنگی همخوان و همگن در بافتهای تاریخی نظیر روستاها و شهرهای گذشته ما می شود. فلات مرکزی ایران همواره منبعی دسته اول برای فهم دانش معماری خاکی به عنوان یکی از شیوه های معماری بومی مرجع برای پژوهشگران حوزه معماری و شهرسازی تعریف میشود یافتهای تاریخی یزد ابیانه و خورانق به عنوان سکونتگاه های زیستی که با مفاهیم معماری بومی معماری خاکی و معماری پایدار منطبق است نمونه موردی های مناسبی برای پژوهش حاضر محسوب می شود. روش تحقیق این پژوهش توصیفی تحلیلی است. معماری بومی و همساز با اقلیم در جغرافیای سرزمین ما به نحوی است که میتوان از آن مولفه های بسیاری نظیر را الگوبرداری کرد و در طرح ها معماری گرافیک محیطی طرح جامع شهری طرح هادی روستایی طرحهای مرمتی و بهسازی از آن در جهت بهبود غنای بصری و ایجاد حس مکان بهره مند شد.