مضامین عرفانی مشترک »روضه الانوار« و »کمال نامه « خواجوی کرمانی

خواجوی کرمانی ، شاعر زبردست و عارف، در قرن هشتم ظهور کرد و شعر عرفانی را به صورت اکتسابی در آثار خود جای داد. اشعار او دارای مضامین والای عرفانی و توصیفات و تصاویر ظریف است که به اشعار و جایگاه شعر در ادبیات فارسی ،شکوه و جلال والایی بخشیده است .سبک شعری خواجو، افزون بر آنکه دریایی از معارف عرفانی است ، گنجینه ای ارزشمند از داستان ها و امثال و حکم و اندوخته ای سرشار از فرهنگ عام ه ی ایران به شمار می آید.اغلب در بررسی اشعار خواجو،به مضامین باریک ادبی و کلام تخیلی و دور از ذهن او توجه نموده اند و به مضامین والای عرفانی خواجو نپرداخته اند.این مقاله به مضامین عرفانی » روضه الانوار« و »کمال نامه « خواجوی کرمانی که نشان دهنده تبلوری از افکار و اندیشه های صوفیانه اوست ،می پردازد.

Keywords:

خواجوی کرمانی , مضامین عرفانی , روضه الانوار , کمال نامه