بررسی مفهوم تعلیم و تربیت در آثار سعدی

سعدی شیرازی شاعر و متفکر بزرگ ایران در سده هفتم ایران بیش از هر شاعر و سخنور خاور زمین به تعلیم و تربیت اندیشیده و نظرات تربیتی و اخلاقی روشنی را در کسوت تمثیلها و داستانها و حکایات بسیار رسا شیوا و جذاب و روشن بیان داشته است. از آن جایی که در هر حکایت داستان و گفتاری از گلستان و بوستان این دو اثر ماندگار پند و اندرزی نهفته است این پژوهش بر آن است تا آرای تربیتی او را به روش تحلیلی توصیفی مورد بررسی و مداقه قرار دهد تا الگوی تربیتی و اخلاقی را که این شاعر انسان گرا به روشنی در سروده هایش ترسیم نموده نشان دهد برآیند پژوهش نشان از آن دارد که سعدی کودکی و نوجوانی را از مهمترین مراحل تربیت میداند او بر این باور است که هم توارث و هم محیط بر تربیت کودک تاثیری شگرف دارند. در عین حال اختلافات فردی را هم در تربیت پذیری کودک نادیده نمیگیرد. او در تربیت رابطه علم و عمل کار و کوشش را مهم میپندارد از این رو اعتقاد دارد که در تربیت کودک و نوجوان این دو اصل مهم ترغیب به کارو کوشش و مذمت تنپروری و کاهلی را باید مد نظر داشت روشهای تعلیم و تربیت او مبتنی است بر بهره گیری از پند و اندرز بیان تمثیل و توجه به پرسش و پاسخ مهمترین هدف این اندیشمند بزرگ تعلیم و تربیت پرورش انسان خوب یا عبد صالح میباشد.