چگونگی کاهش جرایم دانش آموزان از طریق کم کردن علاقه آنان در استفاده از فن آوری های روز

در هزاره سوم ویژگی بدیهی دنیای امروزی نفوذ اجتناب ناپذیر فناوری و اطلاعات توسط تکنولوژی مورد استفاده در همه جوانب زندگی انسان می باشد همه شاهد تولد و رشد روز افزون دنیای مجازی و شخصیت های سه بعدی هستیم که به طور روزمره در ارتباط با آن امور زندگی را می گذرانیم یکی از عرصه های مهم و پهناوری که میزبان فناوری و دانش نو می باشد آموزش و پرورش است . پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش مدارس در کاهش ناهنجاری ها و جرایم دانش آموزان صورت گرفته است .دوران کودکی اساسی ترین دوران برای شکل گیری شخصیت در افراد و رفتن آنها به راه صلاح یا راه تباهی و انحراف است . از این رو تمرکز دولت های مختلف بر پیشگیری اجتماعی رشدمدار بوده است .محیط خانواده اولین محیطی است که فرد در آن رشد می کند و هنجارها را می آموزد . علی رغم اینکه بسیاری از عوامل در وقوع بزهکاری اطفال و نوجوانان دخیل اند اما در گام نخست این خانواده ها هستند که نقش تعیین کننده ای در سرنوشت اطفال دارند. چنانکه با تربیت درست می توانند کودک را به راه صحیح هدایت کنند و یا شرایط و محیط را برای تحقق بزهکاری توسط اطفال مهیا سازند . همچنین ازبعد دیگر با توجه به نقش مدرسه در پیشگیری از بزهکاری می توان گفت ،مدرسه اولین محیط اجتماعی است که کودک و نوجوان ناچار است خود را با نظم و قوانین آن هماهنگ سازد. این نظم و تربیت مسلما از قوانین و مقررات حاکم در خانواده رسمی تر و اطاعت از آن لازم است . در این مرحله است که کودک ونوجوان ناسازگار، نامتعادل یا عقب مانده ذهنی که استعداد پیروی از نظم یا هماهنگی با محیط را ندارد، باعدم موفقیت مواجه می شود. این عدم موفقیت به نوبه ی خود به علت سرزنش ها، ملامت های والدین واولیای مدرسه و اطرافیان و شکسته شدن غرور و احترام کودک باعث تشدید حس سرکشی ، عدم علاقه به ادامه تحصیل ، رها کردن مدرسه ، فرار از مدرسه ، معاشرت های ناباب و بالاخره ارتکاب جرم میشود.

Keywords:

خانواده , مدرسه , پیشگیری , بزهکاری کودکان