بررسی قوانین فسخ قرارداد ساخت و ساز در قراردادهای سرمایه گذاری بین المللی

در قرارداد های بین المللی ، وقوع اختلاف می تواند اثرات جدی داشته باشد. با توجه به منافع هر دولت ، انتظار می روددر این مورد از بروز هرگونه اختلاف در حین کار جلوگیری شود. با این حال، وقوع چنین امری به ظاهر اجتناب ناپذیر است . در چنین شرایطی ، در حالت ایدهآل، انتظار می رود که شرایط و ضوابط صریح در قالب های استاندارد قراردادها، خطرات را بین طرفهای قرارداد به طور عادلانه توزیع کند. اما در واقع برخی از این بندها که برای جلوگیری یا حل آن اختلافات در زمان معقول وضع شده اند، آنطور که انتظار می رود عمل نمی کنند. خاتمه قراردادهای سرمایه گذاری بین المللی به دلیل مصلحت دولت ، موضوع چالش برانگیزی به لحاظ حقوقی است زیرا چنین امری موجب نادیده انگاشتن اصل لزوم قراردادها می شود. لذا در این مقاله به بررسی مبانی اختیار فسخ دولت ها در قراردادهای بین المللی ، (مطالعه تطبیقی ایران، ایالات متحده و مالزی ) می پردازیم . نتایج نشان می دهد که منافع عمومی در دولت ها بر حق سرمایه گذار خارجی ارجحیت دارد. در ایران همچنین خاتمه قرارداد به مصلحت منطبق با خیار شرط است . در ایالات متحده نقض قرارداد و نیز شرط ضمنی حق خاتمه از موارد اختیار فسخ است . در مالزی مواردی همچون تاخیر، نقض شروط اساسی نیز منجر به فسخ می شود.

Keywords:

شرایط عمومی قرارداد , فسخ قرارداد , کارفرما , ساخت و ساز