نقش نظام تعلیم و تربیت در پیشگیری اجتماعی از وقوع جرم (مطالعه موردی )

پیشگیری اجتماعی رشدمدار شامل مجموعه ای از سیاست های کیفری و غیر کیفری است که ماهیت غیر قهر آمیز داردودغدغه آن تربیت و آموزش صحیح مهارتها و هنجارها و جامعه پذیر کردن و اجتماعی شدن افراد است ، در صورت ایجاد اختلال در فرآیند جامعه پذیری و اجتماعی شدن، زمینه ارتکاب جرم فراهم می شود. لذا در این کار تحقیقی بجای پرداختن به دلایل بزهکاری ، به بررسی نقش نظام تعلیم و تربیت و راهکارها ی پیشگیری اجتماعی رشد مدار، از منظر متولیان امر تعلیم و تربیت پرداخته شده است . روش تحقیق از نظر ماهیت کاربردی و بصورت کیفی از نوع توصیفی - تحلیلی است که بصورت پیمایشی از طریق پرسشنامه صورت گرفته است . جامعه آماری طیق آمار دریافتی ۲۳۴ نفر، مشتمل بر معلمانوعوامل اجرایی و کارشناسان مدارس متوسطه دوم پسران در شهر یاسوج در سال۱۴۰۲/۱۴۰۱ می باشد. حجم نمونه انتخاب شده بر اساس جدول مورگان بصورت تصادفی در بین کادر مدارس پسرانه بالغ بر ۱۳۰ نفر می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه ای از نرم افزار SPSS آمار استنباطی استفاده شده و تاثیر آموزش بر متغیرهای مستقل با توجه به آمار استنباطی مورد بررسی گرفته است . نتایج حاصله از تحقیق نشان می دهد که بیشترین تاثیر در مورد پیشگیری از جرم در مدارس ناشی از رفتار مطلوب معلمان و عملکرد تحصیلی با تاثیر گذاری ۵/۷۷ درصد و پس از آن آموزش مسائل تربیتی با ۲/۵۹ درصد و در رده سوم آموزش رفتارهای سالم در مدارس با ۴/۴۴ درصد و در رده چهارم اموزش مهارتهای اجتماعی با ۷/۳۹ درصد و در آخر و رده پنجم آموزش قانون پذیری با ۷/۳۹ درصد قرار دارد که این نتایج می رساند بیشترین اثر آموزش در پیشگیری به رفتار مطلوب معلم و پیشرفت تحصیلی و سطح تحصیلات بستگی دارد و کمترین اثر گذاری مربوط به آموزش قانون پذیری است ، بعبارتی الگوی دانش آموز مدرسه و عوامل مدرسه می باشد که مبنا و محور فرهنگ است و هنجارسازی جامعه از راه فرهنگ می تواند به پیشگیری از وقوع جرم کمک کند.

Keywords:

تعلیم و تربیت , پیشگیری , اجتماعی , نظام , جرم , آموزش و پرورش