بررسی رابطه بین مدیریت اوقات فراغت با کیفیت زندگی کاری با توجه به نقش میانجی گر بهره وری (مطالعه موردی: کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان ارسنجان)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین مدیریت اوقات فراغت با کیفیت زندگی کاری با توجه به نقش میانجی گر بهره وری (مطالعه موردی: کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان ارسنجان) در سال ۱۴۰۲ انجام شده است. جامعه اماری شامل کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان ارسنجان به تعداد ۵۰ نفر در سال ۱۴۰۲ بود. با توجه به جامعه اماری، نمونه این پژوهش از میان کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان ارسنجان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. بدین صورت که با توجه به جامعه آماری و بر اساس جدول تعیین نمونه گرجسی و مورگان (۱۹۷۰) تعداد ۴۸ نفر انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. ابزارهای اندازه گیری این پژوهش شامل پرسشنامه های مدیریت اوقات فراغت، کیفیت زندگی کاری و بهره وری بود. داده ها با استفاده از روش های امار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و AMOS۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین مدیریت اوقات فراغت و کیفیت زندگی کاری، بین متغیر مدیریت اوقات فراغت و بهره وری و بین متغیر بهره وری و کیفیت زندگی کاری در جهت مثبت رابطه وجود داشت. متغیر مدیریت اوقات فراغت از طریق متغیر بهره وری به عنوان میانجی بر کیفیت زندگی کاری به صورت مثبت تاثیر داشت.

Keywords:

مدیریت اوقات فراغت , کیفیت زندگی کاری , بهره وری , کارکنان.