مدل یابی رابطه بین تنیدگی تحصیلی و فرسودگی تحصیلی با نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان بهشهر

هدف پژوهش حاضر، بررسی مدل یابی رابطه بین تنیدگی تحصیلی و فرسودگی تحصیلی با نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان بهشهر در قالب مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی کلیه دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان بهشهر که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند که از بین آن ها با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، تعداد ۳۴۵ نفر به شیوه تصادفی طبقه ای برحسب جنسیت به عنوان نمونه انتخاب شده اند و به پر سش نامه های تنیدگی تحصیلی زاژاکووا و همکاران (۲۰۰۹)، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (۱۹۹۷)، و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ (۲۰۰۲) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS (نسخه ۲۴) استفاده شد. یافته ها نشان دادند که مدل با داده های پژوهش برازش مناسبی دارد و تنیدگی تحصیلی بر فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان اثر مستقیم دارد. اثر غیرمستقیم تنیدگی تحصیلی بر فرسودگی تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی نیز معنی دار بود. بدین ترتیب باید گفت که تنیدگی تحصیلی می تواند هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم و از طریق خودکارآمدی تحصیلی بر فرسودگی تحصیلی دانش آموزان موثر باشد.

Keywords:

تنیدگی تحصیلی , فرسودگی تحصیلی , خودکارآمدی تحصیلی , دوم متوسطه.