می و می خواری در دیوان الهوی و الشباب

بشاره الخوری شاعر معاصر عرب زبان است که در اواسط قرن بیستم در کشور لبنان دیده به جهان گشود. ریشه های شعر بشاره الخوری به ترکیبی از سنت های ادبی عربی کلاسیک و معاصر بازمی گردد که به اشعار او عمق تاریخی و فرهنگی ویژه ای می بخشد. الخوری در اشعار خود به موضوعات گوناگونی از جمله عشق و شراب، وطن و وطن دوستی، هویت و آزادی به نگاهی متعهد و تاملی پرداخته است. می و میخواری، از جمله موضوعاتی است که در شعر عربی و فارسی، از دیرباز، مورد توجه شاعران بوده است. شاعران، از می و میخواری، و مشتقات آن به عنوان ابزاری برای بیان احساسات، انتقادات و... استفاده کرده اند. در شعر عربی، می و میخواری، اغلب با عشق و شور و شوق همراه شده است. بشاره الخوری در دیوان الهوی و الشباب غالبا از شراب و مستی، برای بیان عشق و علاقه خود به معشوق و محبوب خویش بهره برده است. در این مقاله سعی شده است تا جنبه های کاربردی شراب و مستی آن در دیوان الهوی والشباب بشاره الخوری تبیین شود و قدرت شاعر در به کارگیری مضامین ساقی نامه در اشعارش واکاوی گردد.

Keywords:

می و می خواری , دیوان الهوی والشباب , بشاره الخوری