رابطه خودباوری با تعلل ورزی و راهبردهای تنظیم شناختی_هیجانی در دانش آموزان مقطع متوسطه اول مدارس شهرستان بندرگز

با توجه به جایگاه خوباوری در بین مفاهیم روان شناسی، در پژوهش حاضر به بررسی رابطه خودباوری با تعلل ورزی و راهبردهای تنظیم شناختی-هیجانی در دانش آموزان مقطع متوسطه اول مدارس شهرستان بندرگز پرداخته شده است. برای این منظور، در ابتدا به بررسی رابطه خودباوری با تعلل ورزی در دانش آموزان پرداخته شد و سپس رابطه خودباوری با راهبردهای تنظیم شناختی-هیجانی در دانش آموزان مقطع متوسطه اول مورد سنجش قرار گرفته است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها در گروه پژوهش های توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی قرار دارد که برای بررسی فرضیه های پژوهش از نرم افزار Spss۲۳ و آزمون های همبستگی پیرسون بهره گرفته شده است. هم چنین، جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول مدارس شهرستان بندرگز در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ می باشد که در مجموع تعداد آن ها ۱۸۲۵۰ نفر (۹۵۵۰ مرد، ۸۷۰۰ زن) بود و براساس فرمول نمونه گیری کوکران ۳۷۷ نفر به صورت روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند که در این بین تعداد ۱۹۷ نفر را مرد و ۱۸۰ نفر را زن تشکیل می دهند. ابزار گردآوری داده های پژوهش پرسشنامه استاندارد می باشد که شامل پرسشنامه مقیاس ارزیابی تعلل ورزی تاکمن (۱۹۹۸)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (۲۰۰۶) و پرسشنامه خود پنداره راجرز (۱۹۵۱) است. نتایج به دست آمده در پژوهش حاضر نشان می دهد چه در بین کل نمونه و چه در زیرگروه ها، رابطه منفی و معناداری بین خودباوری با تعلل ورزی و رابطه مثبت و معناداری بین راهبردهای تنظیم شناختی- هیجانی در دانش آموزان مقطع متوسطه اول رابطه وجود دارد.

Keywords:

خودباوری , تعلل ورزی , راهبردهای تنظیم شناختی-هیجانی