بررسی تاثیرات مولفه های روانشناسی محیط در طراحی فضاهای آموزشی با رویکرد رضایت مندی دانش آموزان

با توجه به اینکه یکی از عوامل موثر تربیتی در آموزش و پرورش جدید,نحوه معماری فضاهای آموزشی است,در تعلیم وتربیت جدید فضای فیزیکی مدرسه نه تنها یک محیط خشک و بی روح در فرایند یادگیری محسوب نمیشود بلکه به عنوان یک عامل پویا در کیفیت فعالیت های اموزشی و تربیتی دانش اموزان نقش ایفا میکند.حال سوال اصلی این است که راهکارهای معمارانه برای خلق مناسب فضای اموزشی پربازده,که اصول روانشناسی محیط و معماری در تعامل نزدیک باهم در جهت افزایش بازده فرایند تحصیل در ان رعایت شده باشند کدام اند؟ هدف اصلی از طراحی فضای اموزشی پرورشی عامل خلاقیت در استفاده کنندگان از ان مکان است و ویژگی های کالبدی به عنوان بعد مهم وتاثیر گذار در پرورش خلاقیت,نقش به سزایی در شکوفایی ان دارند.توجه به رضایت دانش اموزان از فضا تاثیر بسزایی در طراحی فضای اموزشی دارد. در این پژوهش با تکیه به این موضوع که محیط میتواند عاملی کنترل کننده وتاثیر گذار باشد,بخصوص در فضای اموزشی,که افراد حدود یک سوم دوران کودکی و جوانی خود را در ان سپری میکنند,اصول روانشناسی محیط را در تعامل با اصول معمارانه در راستای خلق الگوی مناسب طراحی فضای اموزشی,موثر فرض میشود و مطالعات جهت راستی ازمایی این فرضیه و ارائه راه کار و الگوی مناسب طراحی به روش کتابخانه ای و نیز تهیه پرسشنامه انجام گردیده است.

Keywords:

روانشناسی محیط , فضای آموزشی , رضایتمندی , دانش آموزان , معماری