بررسی تاثیر دوازده هفته تمرینات تناوبی پر شدت و استقامتی کم شدت بر شاخص های اسپیرومتری و رابطه آن با شاخص توده بدنی در مردان غیر فعال

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دوازده هفته تمرینات تناوبی پر شدت و استقامتی کم شدت بر شاخصهای اسپیرومتری و رابطه آن با شاخص توده بدنی در مردان غیر فعال می باشد. این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه تجربی بود که بر روی مردان با محدوده سنی ۲۵؛۳۰ سال اجرا شد . پس از پخش اطلاعیه و آمادگی افراد داوطلب در پژوهش پرسشنامه های استاندارد سلامت و میزان فعالیت بدنی روزانه در بین آنها توزیع شد. از بین افراد واجد شرایط تعداد ۳۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و با توجه به میزان دسترسی و راحتی حضور در برنامه های تمرینی به سه گروه گروه کنترل گروه تمرینات تناوبی پر شدت و گروه تمرینات استقامتی کم شدت و هر گروه ۱۰ نفر تقسیم شدند.آزمودنی ها در هر گروه تمرینی به مدت دوازده هفته و ۳جلسه در هفته تمرین کردند. جهت اندازه گیری شاخص های عملکردی ریه از دستگاه پاوربرس استفاده گردید. قبل از شروع و بعد از پایان دوره ی تمرینی آزمون های اسپیرومتری ، ترکیب بدن اندازه گیری شد. اطلاعات جمع آوری شده پژوهش با استفاده از روش آنالیزتحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی در سطح خطای ۰۵/۰ P < با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد دوازده هفته تمرینات تناوبی پر شدت و استقامتی کم شدت بر شاخص های اسپیرومتری تاثیر مثبت و معناداری دارد. تمرینات تناوبی پر شدت تاثیر بیشتری نسبت به تمرینات استقامتی کم شدت داشته است . دوازده هفته تمرینات تناوبی پر شدت و استقامتی کم شدت بر شاخص توده بدنی در مردان غیر فعال تاثیر مثبت و معناداری دارند.

Keywords:

تمرینات تناوبی پر شدت , استقامتی کم شدت , شاخص های اسپیرومتری , شاخص توده بدنی