بررسی دیدگاه های فقهی در مورد نشر و انتشار اطلاعاتشخصی در فضای مجازی

از جمله جرایمی که در فضای مجازی به وقوع می پیوندد بزه انتشار اسرار شخصی و خانوادگی می باشد که به نوعی نقض حریم خصوصی به شمار می رود و اطلاعات خاصی را می توان به عنوان اسرار شخصی و خانوادگی محسوب کرد. انتشار اسرار شخصی و خانوادگی دارای رکن مادی و روانی و قانونی خاص خود می باشد. رکن قانونی این بزه ماده ۷۴۵ می باشد که این گونه مقرر کرده است: هرکس به وسیله سیستم های رایانه ای یا مخابراتی صوت یا تصویر یا فیلم خصوصی یا خانوادگی یا اسرار دیگری را بدون رضایت او منتشر کند یا در دسترس دیگران قرار دهد، به نحوی که منجر به ضرر یا عرفا موجب هتک حیثیت او شود، به حبس از نود و یک روز تا دو سال یا جزای نقدی از پنج تا چهل میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.. مسئولیت کیفری و مدنی هم برای شخص حقیقی و هم برای شخص حقوقی وجود دارد. صلاحیت رسیدگی دادگاه ها در خصوص این بزه به صلاحیت محلی، ذاتی و اضافی تقسیم بندی می گردد.ا ز منظر موازین فقهی نیز،مسوولیت مدنی نقض حریم خصوصی ثابت و قابل انطباق با مصادیق روز از جمله فضای مجازی است و مبتنی بر برخی قواعد فقهی و احکام تکلیفی دال بر حرمت ورود به حریم خصوصی دیگران و افشا و انتشار اطلاعات واسرار افراد بدون اذن از جانب آنها می باشد. هم چنین، اختلافات در ارتباط با مبنای مسوولیت مدنی مربوط به نقض حریم خصوصی در فضای مجازی نشانگر آن است که فقهاء بیش از آنکه به دنبال اصل و ظاهر باشند به دنبال اجرای عدالت و انصاف واقعی هستند.

Keywords:

دیدگاه های فقهی نشر و انتشار , اطلاعات شخصی , فضای مجازی