پیش بینی یادگیری خودراهبر بر اساس توانایی ذهنی سازی در دانش آموزان شاهد و ایثارگر پایه ششم(مورد مطالعه ناحیه ۱ ارومیه)

افراد دارای سطوح بالای یادگیری خو راهبر، یادگیرندگان فعالی هستند که علاقه زیادی برای یادگیری دارند، از مهارت های حل مسئله استفاده می کنند، ظرفیت درگیر شدن در فعالیت های یادگیری مستقل رادارند و به طور مستقل یادگیری خویش را مدیریت می کنند. لذا شناسایی عوامل موثر بر یادگیری خودراهبر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بنابراین هدف اصلی پژوهش حاضر پیش بینی یادگیری خودراهبر بر اساس توانایی ذهنی سازی در دانش آموزان شاهد و ایثارگر پایه ششم(مورد مطالعه ناحیه ۱ ارومیه) بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پایه ششم ناحیه ۲ ارومیه بود که از بین آنان بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای ۳۸۴ نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها دو پرسشنامه استاندارد توانایی ذهنی سازی دیمیتریویچ و همکاران (۲۰۱۷) و یادگیری خودراهبر گاگیلمینو (۱۹۷۷) بود. نتایج نشان داد که بین توانایی ذهنی سازی با یادگیری خودراهبر آنان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد و هر سه مولفه توانایی ذهنی سازی قابلیت پیش بینی خود یادگیری خودراهبر دانش آموزان را دارند. بنابراین لازم است متولیان آموزش و پرورش هر بیشتر زمینه افزایش قابلیت ذهنی سازی را در دانش آموزان افزایش دهند.

Keywords:

توانایی ذهنی سازی , یادگیری خودراهبر , دانش آموزان , ارومیه.