نگاهی به ابعاد حقوق شهروندی از منظر قانون اساسی

حقوق شهروندی در آن مفهوم که بر ابتدایی ترین و اساسی ترین حقوق تمام افراد بشر دلالت دارد. شهروندی را می توان رابطه بین فرد و دولت دانست که در آن طرف های مزبور به وسیله حقوق و تکالیف متقابل به یکدیگر وابسته می شوند و حقوق شهروندی امری است که بر اثر رابطه شهری به افراد اعطا می شود مورد حمایت قانون اساسی کشورها است. شهروندی وقتی تحقق می یابد که همه افراد یک جامعه از کلیه حقوق مدنی و سیاسی برخوردار باشند؛ به عبارت دیگر کلیه افراد به فرصت های اقتصادی و اجتماعی دسترسی یکسان داشته باشند و برابری و عدالت اجتماعی محقق گردد. از جمله حقوق شهروندی می توان به حق حیات، سلامت، کیفیت زندگی، کرامت و برابری انسانی، حق آزادی و امنیت شهروندی، حق مشارکت در تغییر سرنوشت اشاره نمود.حق تحصیل و حق آموزش و پرورش را می توان به عنوان طبیعی ترین و اساسی ترین حق هر شهروند تلقی کرد که پایه و مبنای برخورداری سایر حقوق و آزادی های اساسی بشر است و تمام شهروندان باید به گونه ای مساوی و بدون تبعیض از لحاظ جنس، رنگ، نژاد، ملیت، مذهب، دین و … از این حق برخوردار شوند و هدف پرورش رشد جسمانی و روانشناختی و هدف آموزش رشد فکری و ذهنی بشر است؛ که این هر دو لازم و ملزوم همدیگر بوده و با یکدیگر پیوند ناگسستنی دارند. سوال اصلی این مقاله آن است که ابعاد حقوق شهروندی کدامند؟ روش تحقیق بصورت کتابخانه ای از طریق مراجعه به اسناد و مدارک قانونی است. یافته های تحقیق گویای آن است که شهروندی از جمله مفاهیم نو پدیدی است که به طور ویژه ای به برابری و عدالت توجه دارد.مقوله شهروندی وقتی تحقق می یابد که همه افراد یک جامعه از کلیه حقوق مدنی و سیاسی و اجتماعی خود آگاه باشند که برخوردار باشند و همچنین به فرصت های مورد نظر زندگی از حیث اقتصادی و اجتماعی دسترسی آسان داشته باشند. حقوق شهروندی در قانون اساسی شامل موارد مختلفی از جمله: اصل تساوی حقوق، انواع آزادی های فردی واجتماعی، حقوق تابعیت و اقامت و غیره می شود.

Keywords:

حقوق شهروندی , نظریه های اجتماعی , حقوق بنیادین , هویت