بررسی عنصر شخصیت پردازی در آثار نظامی

منظومه های داستانی نظامی از حیث وجود شخصیت های قوی و ماندگار برجستگی قابل توجهی دارند. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی عنصر شخصیت پردازی در آثار نظامی بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که نظامی بر خلاف بسیاری از داستان پردازان کلاسیک از روش نمایش غیرمستقیم بیشتر از تعریف مستقیم بهره برده است و روش های مورد استفاده او در پرداخت شخصیت ها با خلق و خوی شخصیت و موضوع داستان رابطه مستقیم دارد. نظامی در کار خود روند رو به پیشرفتی داشته و کامل ترین الگوی شخصیت پردازی را در منظومه شرفنامه نشان داده است.

Keywords:

شخصیت پردازی , نظامی , مستقیم , غیرمستقیم