بررسی و ارزیابی ذخیره سازی گاز هیدروژن در ساختارهای زیرزمینی

با افزایش سطح رفاه و توسعه اقتصادی جوامع ، تامین انرژی پایدار به عنوان موتور متحرک رشد به یکی از چالش های اساسی بشر تبدیل شده است . هم چنین استفاده از سوخت های هیدروکربنی منجر به آلودگی زیست محیطی و گرمایش جو زمین شده است . در سالهای اخیر، استفاده از منابع تجدیدپذیر مانند باد، خورشید و آب به منظور تامین انرژی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته اند؛ اما تولید انرژی با استفاده از این روشها به دلیل وابستگی به شرایط محیطی و اقلیمی دارای محدودیت های قابل توجهی هستند؛ در همین راستا، در برخی بازههای زمانی ، تولید انرژی زیاد بوده و در برخی فصول، تولید آن به دلیل تغییر شرایط آب و هوایی ، کاهش قابل توجهی را به همراه دارد. در سالهای اخیر در میان گزینه های کاربردی معرفی شده، استفاده از گاز هیدروژن به منظور ذخیرهسازی انرژی و استفاده از آن در شرایط افزایش تقاضای انرژی ، بسیار مورد توجه بوده است . هیدروژن نسبت به سایرگازها قابلیت ذخیره انرژی بیشتری در ساختار مولکولی خود دارد و در نتیجه میزان انرژی ذخیره شده در حجم یکسان آن، بیشتر از سایر گازها است . در این مقاله ، به بررسی ذخیرهسازی گاز هیدروژن در ساختارهای زیرزمینی پرداخته شده است . در همین راستا، مزایا و محدودیت های این روش ارائه شدهاند. نتایج این پژوهش در عملیات ذخیرهسازی هیدروژن در ساختارهای زیرزمینی کاربرد خواهند داشت .

Keywords:

ذخیره سازی هیدروژن , انرژی تجدیدپذیر , مخازن نفتی , ساختار زیرزمی نی , غار های نمکی , سفره های زیرزمینی