بررسی مبانی نظری گشتالت درمانی و نقش درمانگر در آن

یکی از رویکردهای درمانی روانشناختی که در سالهای اخیر به شهرت رسیده است، گشتالت درمانی است. این رویکرد، به عنوان یک روش درمانی مبتنی بر فلسفه وجودی، بر اهمیت آگاهی از تجربیات حال فرد و پذیرش وجود او تاکید دارد. نقش درمانگر در این رویکرد نیز بسیار حیاتی است؛ زیرا درمانگر نقشی فعال و همراه با مراجعه کننده را بازی میکند و به وی کمک میکند تا به طریقی آگاهانه و هدفمند با تجربیات و احساسات خود روبه رو شود. هدف این مقاله، بررسی مبانی نظری گشتالت درمانی و نقش درمانگر در این رویکرد است. این مقاله سعی دارد تا به بررسی رویکردها، اصول و فلسفه های پشتیبانی کند که در درمانگری گشتالتی به کار میرود. برای دستیابی به این هدف، از روش توصیفی تحلیلی و یک مرور سیستماتیک از مقالات و منابع مربوط به گشتالت درمانی انجام شده است. این مرور سعی داشته است تا به دقیقترین توضیحات ممکن از مبانی نظری و نقش درمانگر در گشتالت درمانی بپردازد. درمانگر در گشتالت درمانی به عنوان مربی و همراه، با استفاده از روشهای خلاقانه ای از رابطه درمانگر/مراجع آگاهی و آزمایش کردن به فرد کمک میکند تا موانعی که جلوی آگاهی او از خودش را میگیرند را شناسایی کند و با استفاده از تجربه های گذشته و فعلی به افزایش آگاهی و بهبود کیفیت زندگی خود بپردازد. یافته های تحقیق نشان می دهد که درمان گشتالت درمانی و معنادرمانی در کاهش خشم و ارتقاء سلامت روان دانشآموزان موثر می باشد. بر اساس یافته های تحقیق، پیشنهاداتی برای پیادهسازی مداخلات درمانی گشتالتی و معنادرمانی در محیطهای آموزشی به منظور رفع نیازهای عاطفی و روانی نوجوانان ارائه شد.

Keywords:

گشتالت درمانی , معنادرمانی , خشم , سلامت روان.