رویکرد تحلیلی به معماری دیکانستراکشن در غرب با بررسی نمونه موردی های مطرح جهان

دیکانستراکشن به معنی ساختارشکنی، دیدگاه چندوجهی وچندمعنایی به هرنوع نوشتاری دارد. معماری دیکانستراکشن ساختار متزلزل دارد به طوری که مرکز اجزاءدر جای ثابتی نیست ودارای تقابل های دوتایی است. به عبارت دیگر معماری به صورت متنی است که معماران باید متناسب با ملزومات پروژه آن را تعریف و ارائه نمایند. شناسایی ویژگی های معماری دیکانستراکشن که دارای ریشه "دیکانستراکتیویسم" در فلسفه و معماری بوده است؛ ضرورت دارد. لذا می توان با تحقیق در زمینه معماری ساختمانهای شاخص درغرب به ارزیابی و تحلیل رویکرد این معماری پرداخت. در این پژوهش سعی بر آن است تا باروش توصیفی- تحلیلی از طریق جمع آوری اطلاعات از منابع مرتبط به شیوه کتابخانه ای به تشریح معماری دیکانستراکشن واستخراج وارزیابی ساختمان های شاخص آن پرداخت. این سبک حتی با یک دهه فعالیت، تاثیرات شگرف و بنیادین در حوزه معماری داشته است و تحقیق و ارزیابی که کمتر در معماری دیکانستراکشن انجام شده است بسیار حائز اهمیت است. این پژوهش با هدف تبین مبانی نظریه فلسفه دیکانستراکشن، شناسایی ویژگی های معماری دیکانستراکشن، معرفی فلاسفه و معماران شاخص در این زمینه همچنین تفسیر راهبرد ها و رویکرد های این معماری با ارائه شاخص های ارزیابی و توضیح آن در کشور های غربی همراه با معرفی ساختمانهای شاخص صورت می پذیرد. یافته های پژوهش نشان می دهد، که معماری دیکانستراکشن علاقه مند به سطوح با زوایای حاده، گوشه های تیز، تداخل سطوح غیر مرتبط و احجام معلق است تا حس ناپایداری به مخاطب و استفاده کنندگان القاء شود.

Keywords:

دیکانستراکشن , معماری معاصر , غرب , ساختمانهای شاخص.