جایگاه حقوقی و قضایی مرحله پیش قرارداد در ایران و کنوانسیون های بین المللی

هدف از انجام این تحقیق، بررسی و مطالعه دوره پیش قراردادی در حقوق داخلی و بین المللی می باشد. دوره ی پیش قراردادی را می توان از جنبه های مختلفی بررسی نمود. به نظر می رسد که در حقوق داخلی ما دوره ی پیش قراردادی بدلیل عدم ذکر صریح آن در قانون مدنی، چندان مورد توجه پژوهشگران واقع نشده است. لذا با استفاده از روش تحقیق توصیفی تحلیلی موارد فوق مورد مطالعه قرار داده شد. می توان گفت که اصلی ترین کارکرد دوره ی پیش قراردادی، ارائه ی اطمینان خاطر به طرفین یک عقد جهت امکان انجام معاهدات قراردادی توسط خودشان و توسط طرف دیگر است. برخی از انواع پیش قراردادها در حقوق داخلی ما شناخته شده تر هستند ولی در قسمت هایی که پیش قرارداد، مبتنی بر قرارداد نمی باشد کمتر امکان حمایت از طرفین دوره پیش قراردادی در حقوق کشورمان معتبر شناخته شده است. از حیث اسناد بین المللی، در برخی اسناد همچون اصول حقوق قراردادهای اروپایی، دوره پیش قرارداد، اعتبار و مسوولیت های آن صراحتا مورد تاکید واقع گردیده است، لیکن برخی دیگر از اسناد همچون کنوانسیون بیع بین الملل (۱۹۸۰) این صراحت وجود ندارد؛ با وجود این، در رویه های رسیدگی به دعاوی بین المللی، بنابر عرف ها و استانداردهای موجود، سعی در ایجاد رویه ای است که دوره پیش قرارداد و مسوولیت های آن را مورد شناسایی و حمایت قرار می دهد.

Keywords:

گفتگوهای مقدماتی , ایجاب , شرط بنایی , اسناد بین الملل , پیش قرارداد