اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط همراه با عصاره بهار نارنج بر آلکالین فسفاتاز استخوانی و استئوکلسین در بافت فمور موش های صحرایی ماده سالمند

زمینه و هدف: پوکی استخوان در سالمندی از شایع ترین بیماری های متابولیکی استخوان است. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تداومی با شدت متوسط (MICT) همراه با عصاره بهار نارنج (CA) بر آلکالین فسفاتاز استخوانی (BALP) و استئوکلسین (OCN) در بافت فمور موش های صحرایی ماده سالمند بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۴۲ سر موش صحرایی ماده سالمند به طور تصادفی به گروه های (۱) کنترل (C) (۲) MICT، (۳) HIIT، (۴) MICT+CA، (۵) HIIT+CA، (۶) CA و (۷) گروه شم (نرمال سالین) (Sham) تقسیم شدند. تمرینات HIIT با شدت ۸۵% تا ۱۱۰% VO۲max و تمرینات MICT با شدت ۶۵% VO۲max انجام شد؛ مصرف بهار نارنج به میزان mg/kg/day ۳۰۰ بود. نتایج: در گروه های CA، MICT، HIIT HIIT+CA و MICT+CA مقادیر BALP و OCN استخوانی بیشتر از گروه C بود (۰۰۱/۰=P). همچنین BALP در گروه MICT+CA بیشتر از گروه های CA، HIIT، MICT و HIIT+CA بود. مقادیر OCN در گروه MICT بیشتر از گروه HIIT بود (۰۰۱/۰=P). اما در گروه HIIT و MICT بیشتر از گروه های HIIT+CA و MICT+CA بود (۰۰۱/۰=P). نتیجه گیری: به نظر می رسد هرچند تمرین HIIT، MICT و CA هم به تنهایی و هم به طور تعاملی در بهبود متابولیسم استخوان موثر هستند، اما اثر تمرینات ورزشی به مراتب قوی تر از اثرات CA بر استئوپروز است.

Keywords:

تمرین , بهار نارنج , آلکالین فسفاتاز استخوانی , استئوکلسین , استخوان , سالمندی