تاثیر تمرین تناوبی پرشدت بر محتوای پروتئین های اتوفاژی (BECLIN۱ و AMBRA۱) در عضله اسکلتی موش های صحرایی سالمند

زمینه و هدف: یکی از عوارض مرتبط با سالمندی کاهش حجم عضلانی است که نقص در مسیرهای سلولی مانند اتوفاژی در تنظیم آن نقش دارد؛ فعالیت های ورزشی می تواند یک عامل کلیدی در معکوس یا افزایش این عارضه باشد؛ بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر تاثیر تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) بر محتوای پروتئین های اتوفاژی (BECLIN۱ و AMBRA۱) در عضله اسکلتی موش های صحرایی سالمند می باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع تجربی-بنیادی می باشد که ۱۲ سر موش صحرایی نر ۲۰ ماهه از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزنی ۳۰±۴۰۰ گرم به صورت تصادفی به ۲ گروه ۱) کنترل (۶ سر) و ۲) HIIT (۶ سر) تقسیم شدند. برنامه تمرین HIIT شامل ۸ هفته و هفته ای ۳ جلسه با شدت ۸۵-۹۰ درصد VO۲max بود. بعد از ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین بافت عضله EDL بدن موش های صحرایی برداشته شد. تجزیه و تحلیل داده ها داده ها از طریق آزمون t-مستقل در نرم افزار های SPSS نسخه ۲۷ و گراف پد پریسم نسخه ۲/۲/۱۰ انجام شد. سطح معنا داری کمتر از ۰۵/۰≥p بود. یافته ها: هشت هفته تمرین HIIT منجر به افزایش محتوای درون سلولی پروتئین BECLIN۱ (۰۰۰۱/۰P=) و کاهش محتوای درون سلولی پروتیئن AMBRA۱ (۰۰۰۱/۰P=) در عضله EDL موش های صحرایی سالمند شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج متناقض در محتوای پروتئین های BECLIN۱ و AMBRA۱ نشان می دهد که در تنظیم مسیر اتوفاژی پاسخ های تطبیقی HIIT متفاوت است.

Keywords:

تمرین تناوبی پرشدت , اتوفاژی , سالمندی , پروتئین BECLIN۱ , پروتئین AMBRA۱