مقایسه اثربخشی آموزش های گروهی بر مولفه های مهارت بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی در زنان مطلقه و عادی شهر کرج

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی آموزش های گروهی بر مولفه های مهارت بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی در زنان مطلقه و عادی شهر کرج است. جامعه آماری این پژوهش زنان مطلقه وعادی در شهر کرج می باشد. برای نمونه گیری از روش در دسترس استفاده شده است، به این صورت که با مراجعه به دادگاه های شهر کرج از بین زنان ۲۵ تا ۳۵ که در سال اخیر طلاقشان ثبت شده است، نمونهزنان مطلقه انتخاب شده و برای زنان عادی نیز در سطح شهر از بین زنان ۲۵ تا ۳۵ سال نمونه زنان عادی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. به منظور تعیین تعداد نمونه هر کدام از زنان مطلقه و عادیتعداد ۲۰ نفر در نظر گرفته می شود. به منظور سنجش متغیر اثربخشی آموزش های گروهی از پرسشنامه محقق ساخته با ۵ گویه، به منظور سنجش متغیر مهارت بهزیستی روانشناختی از فرم کوتاه شده پرسشنامه استانداردبهزیستی روانشناختی ریف با ۱۸ گوی و به منظور سنجش متغیر امید به زندگی از پرسشنامه استاندارد امید به زندگی اسنایدر (۱۹۹۱) با ۱۸ آیتم استفاده شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات در دو بخش آمار توصیفی و آماراستنباطی ارائه شده است. در بخش توصیفی، اطلاعات جامعه شناختی مربوط به نمونه پژوهش بیان شده است و در بخش آمار استنباطی با توجه به توزیع غیرنرمال داده ها ازآزمون ناپارامتریک آزمون من-وینتنی به تجزیه و تحلیل اطلاعات پرداخته شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد اثربخشی آموزش های گروهی بر مهارت بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی در زنان مطلقه و عادی شهر کرج متفاوت است.

Keywords:

آموزش های گروهی , مهارت بهزیستی روانشناختی , امید به زندگی