اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر درگیری تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

زمینه و هدف: در هر ارتباطی، یادگیری نقش بسیار مهمی را ایفا می کند، به طوری که یادگیری یا سبب برقراری ارتباط شده و یا نتیجه آن است. تشخیص انواع اولیه ی اختلالات یادگیری LD، بر اختلاف بین پیشرفت تحصیلی و عملکرد هوش کودک متمرکز است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر درگیری تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری انجام گرفت. روش: روش این پژوهش نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری شهر ساری در سال ۱۴۰۲ بودند. ۳۰ نفر بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه درگیری تحصیلی را در دو نوبت (پیش آزمون و پس آزمون) تکمیل کردند. در ابتدا بر روی هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردید، گروه آزمایش به مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش شناختی - رفتاری گروهی قرار گرفت، در این مدت گروه کنترل به فعالیت های معمول خود مشغول بود. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین متغیر درگیری تحصیلی گروه آزمایشدر پسآزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، معنادار بوده است. نتیجه گیری: بنابراین اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر درگیری تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری تاثیر دارد.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری گروهی , درگیری تحصیلی , دانش آموزان , اختلال یادگیری.