اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری زناشویی زوجین دارای مشکلات خانوادگی

زمینه و هدف: خانواده یکی از ارکان مهم جامعه محسوب می شود. دست به جامعه سالم در گرو صحت خانواده و محقق شدن خانواده سالم شرط آن برخوردار شدن افرادش، از صحت روانی و دارا بودن روابط مطلوب با همدیگر می باشد. مبنای شکل گیری و پیشرفت این نظام کوچک اجتماعی سطح کیفی ارتباطات زوجین می باشد. در حقیقت هر چیزی که در صحت و سلامت و بهزیستی روانی افراد خانواده و بالطبع در سلامت جامعه نقش مهمی می تواند ایجاد نماید، سطح کیفی ارتباطات زناشویی و سازش زناشویی می باشد بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری زناشویی زوجین دارای مشکلات خانوادگی اجرا گردید.روش: روش این پژوهش نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل زوجین دارای مشکلات خانوادگی که به مراکز مشاوره شهرستان قائمشهر در سال ۱۴۰۲ مراجعه کرده بودند. ۲۸ نفر بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه در سازگاری زناشویی را در دو نوبت (پیش آزمون و پس آزمون) تکمیل کردند. در ابتدا بر روی هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردید، آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند.یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین متغیر سازگاری زناشویی گروه آزمایشدر پسآزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، معنادار بوده است. نتیجه گیری: بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری زناشویی زوجین دارای مشکلات خانوادگی تاثیر دارد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , سازگاری زناشویی , زوجین دارای مشکلات خانوادگی