اثربخشی درمان سایکودرام بر ترومای دوران کودکی در افراد دچار اختلال اضطراب فراگیر

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 123

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CRCI02_167

تاریخ نمایه سازی: 20 مرداد 1403

Abstract:

مقدمه: ترومای دوران کودکی از جمله مسائلی است که می تواند تاثیر عمیقی بر روان و روان شناختی افراد داشته باشد. در این مقاله، تاثیر سایکودرام به عنوان یک روش درمانی غیردارویی بر ترومای دوران کودکی مورد بررسی قرار می گیرد. سایکودرام یک روش درمانی گروهی است که از ابزارهای نمایشی و نقش آفرینی برای ارتقای آگاهی، ارتباط و تامل در موضوعات مربوط به تروما استفاده می کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان سایکودرام بر ترومای دوران کودکی در افراد دچار اختلال اضطراب فراگیر بود. روش: طرح پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل افراد دچار اختلال اضطراب فراگیر (GAD) بود که به مراکز درمامشاوره مراجعه کرده بودند. که از بین آنها، ۵۰ نفر واجد معیارهای ورودی پژوهش بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تخصیص داده شد. ۲۵ نفر گروه گواه و ۲۵ نفر گروه ازمایش.در این روش برای کنترل متغیرهای مزاحم و همچنین تعیین میزان اثربخشی درمان از کواریانس استفاده شد. برای انتخاب نمونه ها از جامعه مورد پژوهش بطور داوطلبانه و نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارپژوهش شامل پرسشنامه ترومای دوران کودکی(CTQ)، پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (GAD-۷) بود. پروتکل نمایش درمانی در ۱۶ جلسه انجام شد. داده های جمع آوری شده به وسیله آزمون کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بررسی نتایج تحلیل نشان داد که تفاوت به دست آمده بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای اضطراب فراگیر و ترومای دوران کودکی معنادار می باشد. بنابراین درام درمانی بر کاهش اضطراب فراگیر افراد اثربخش بود (۴۷/۹۹ =P= ۰/۰۱، F). همچنین نتایج تحلیل در ترومای دوران کودکی نشان داد که درام درمانی از طریق تغییر طرحواره های هیجانی می تواند اثربخش باشد(۱۱۹/۴۸= P=۰/۰۱ ، F) بطوریکه طرح واره های ناسازگار اولیه به دلیل تخلیه هیجانی حاصل از درمان سایکودرام تاحدی سازگارانه شدند که این امر منجر به دلبستگی ایمن در افراد خواهد شد. نتیجه گیری: هماهنطور که نتایج پژوهش نشان داد درام درمانی از طریق تخلیه هیجانات که در نمایش گری و ایفای نقش اتفاق می افتد می تواند سبب کاتارسیس و تنظیم هیجانی گردد که این امر باعث کاهش اضطراب در فرد و تغییر در تجربه ترومای دوران کودکی شود. در نتیجه باورهای فرد نسبت به خود و جهان اطراف تغییر خواهد کرد لذا درام درمانی از این طریق بر کاهش اضطراب و تغییر طرحواره های هیجانی و باورهای فراشناخت موثر واقع شد.

Authors

رویا یادگار

کارشناسی ارشد روانشناسی، گروه تربیتی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران